Globalna kapitalistička kriza tjera imperijalističke zemlje da ponovno dijele svijet kako bi proširili vlastite sfere utjecaja. Bez obzira na izgovore koje imperijalisti koriste da opravdaju svoje zločine, vojni sukob u Ukrajini rezultat je zaoštravanja konkurencije između dva protivrečna tabora, koja se više ne može riješiti diplomatskim sredstvima i praznim kompromisima. Konkurencija za tržište, sirovinu, transportne puteve, sfere uticaja.
Continue Reading
Zaoštravanje političke situacije u Srbiji nije samo posledica predstojećih izbora, već refleksija širih procesa, gde se ponovo izvlači karta Balkana, a pre svega Srbije, na stolu međuimperijalističkog nadmetanja.
Partija rada podržava otpore masa i građanske neposlušnosti koji se ispoljava po gradovima Srbije protiv režima i njihove politike. Svi ti otpori u krajnjem obliku imaju tu klasnu osnovu. Ta podrška proizilazi iz stava PR da treba rušiti sve balkanske režime koji su kao mafijški, pljačkaški i kolaboracionistički neprijatelji najširih masa Balkana. I tu PR ne pravi kalkulacije kojem imperijalizmu bi taj otpor masa ili podrška odgovarala. PR zna da taj otpor odgovara interesima naroda i jača klasni otpor. Mase se moraju naoružati iskustvom za sve buduće borbe.
PR će sa svojim pripadnicima dati svoj doprinos radikalnijim oblicima otpora u masama Srbije.
Balkanskim pokretom otpora!
Balkan balkanskim narodaima!
Kriza imperijalizma postaje sve dublja, samim tim, kapitalistička eksploatacija postaje sve oštrija. Trenutrni bunt rudara u BiH predstavlja osnovnu vrstu klasne borbe između onih koji rade i onih koji žive na rad spomenutih. Rudari BiH koji su se opravdano pobunili svjesni su da se ne mogu boriti sami – ako radnik zahtjeva veću platu ili smjenu generalnog direktora – direktor mu kaže da mu slijedi otkaz, jer na kapiji ima dosta gladnih ljudi koji bi da rade. Trenutni bunt rudara je posljedica direktne potrebe vladajuće klase da se teret opšte krize prevali na radnike, u ovom slučaju da se smanji minimalna plata rudara u uslovima kada realni životni troškovi ubrzano rastu.
Stoga, ovaj herojski sloj bosanskog proleterijata, organizovao se ovaj put kao klasa, što je vrlo značajan pomak u otporu obespravljenih masa i njhovo udaljenje od nacionalnih podjela. I ti rudari odbijaju da učestvuje u procesu proizvodnje sve dok njihovi zahtjevi nisu ispunjeni. Rudari BiH svijesni su da mogu pružiti otpor samo zajedno, kako štrajkom tako i prijetnjom pobune. Ovakve akcije, čak i ako ih vode nekoliko stotina rudara, predstavljaju generalni trend jedinstva proleterijata kao klase.
Partija Rada bezuslovno podržava rudarski bunt i obraća se drugovima rudarima s porukom da nikakav dogovor nije moguć. Nema kompromisa – vaši zahtjevi moraju biti ispunjeni. Proleterijat ne smije dozvoliti da bude onaj ko će kapitalistima plaćati za krizu koju su oni sami proizveli. I ovo nije održivo.
Partija Rada je sigurna da će razvitak kapitalističke krize i njenih protivrečnosti dovesti do još većeg nivoa jedinstva u radničkom pokretu.
Partija rada poziva rudare da stupaju u njezine redove i zajedno s ostalim proleterima osnuju sopstvene organe političke moći. Sa parazitima nema razgovora.
Mir narodima – rat klasama!
Balkan balkanskim narodima!
Parija rada podsjeća na njen stav koji je branila dvedesetih godina prošlog vijeka o pravu naroda Kosova na samoopredljenje i davala aktivnu podršku albanskim masama da ostvare svoje nacionalno oslobodjenje. Takođe, Partija rada je, uz taj stav, istakla i stav koji je danas sve aktuelniji, a to je da albanske mase, posle oslobođenja od velikosrpke čizme beogradskog režima, moraju svoju budućnost graditi na antiimperijalističkoj borbi protiv novih okupatora u zajedničkom otrporu balkanskih naroda. Iz tih razloga Partija rada će vršiti i dalje propagandu na podizanju svijesti, prije svega u srpskim i albanskim masama da se odupru svojim marionetskim režimima i ne dozvole da oni sprovode politiku pojedinih imperijalista. Istorija nas uči da je Balkan uvijek bio moneta za potkusurivanje velikih sila i gdje su oni koristili balkanske narode kao topovsko meso u ratovima za svoje pljačkaške interese.
Continue Reading
Ne može se nijedan narod proglasiti genocidnim, ali svaki narod snosi odgvornost što je dozvolio da se u njegovo ime i od strane njegove političke i vojne sile sprovodi genocid.
Njemački narod je odgovoran za pobjedu nacizma i neviđene ratne zločine i genocid širom Evrope. Američki narod je odgovaran za višedecenijske zločine njene vojske širom svijeta a posebno u Vijetnamu, Iraku, Avganistanu, Južnoj Americi itd. Turski narod je odgovoran za zločine nad kurdskim narodom. Jevrejski narod u Izraelu za genocid nad Palestincima. I tako redom i tako dalje. Dokle god živimo u svijetu klasnih odnosa gdje vladajuća klasa, radi sopstvenih interesa očuvanja vlasti, profita i ekspanzije, neprekidno potpiruje nacionalizam, šovinizam i rasizam, a čiji intenzitet je doziran trenutnom političkom situacijom.
Continue Reading
Skoro trideset godina traje nerazumejevanje čak i osuda Partije rada u vezi njenog stava po nacionalnom pitanju i rata na prostoru bivše Jugoslavije i intervenciji NATO snaga.
Osuda dolazi od onih koji ne žele da prihvate stav PR po kome se korjen dešavanja devedesetih godina nalazi još u 1948. godini kada je jugoslovensko rukovodstvo odbacilo internacionalističku poziciju i prešlo na pozicije revizionizma stavljajući se u službu zapadnog imeprijalizma u blokovski podijeljenom svijetu. Tada je jugoslovensko rukovodstvo proleterski internacionalizam zemijenilo pozicijom opštejugoslovenskog nacionalizma, a koji je vremenom gubio svoju snagu, pretvarajući se u nacionalizam njenih republika.
Continue Reading
Generalni štrajk u Zeničkom rudniku i u rudniku Breza proglašen u petak 12. februara, a kojemu je prethodio štrajk glađu dijela radnika i sindikalaca, predstavlja još jedan akt očaja proletera koji u sigurnosno najrizičnijim radnim uslovima ispunjavaju jedan od najtežih i najopasnijih poslova našeg vremena. Rudari su potpuno neopskrbljeni opremom neophodnom za iole siguran rad, a stanje i vizualni izgled tehnike i strojeva kojima je povjeren život rudara pri obavljanju njihovih radnih zadataka podsjeća na apokaliptičke ruine. Funkcionalne karakteristike ovih strojeva i opreme u potpunosti opravdavaju ovaj dojam, s obzirom na nerijetke nesreće koje se na spomenutim rudnicima događaju i odnose živote rudara.
Rudari su zakinuti za svoja primanja koja redovito kasne i ne isplaćuju se u punom obimu. S obzirom na ionako mizerne plate, koje u vampirskim umovima političara, vlasnika i drugih odgovornih kriminalaca, očito predstavljaju adekvatnu kompenzaciju za stavljanje na kocku vlastitog života, rudari i njihove porodice neprestano životare na rubu egzistencijalne neizvjesnosti koju postojano prati samo izvjesnost bijede i nemaštine.
Ugrožen je i položaj onih koji su formalno stekli pravo na odlazak u penziju, ali uslijed malverzacija s plaćanjem socijalnih doprinosa (u nekim slučajevima se ovi ne isplaćuju redovito od 2009. godine), ne mogu otići u penziju, i prisiljeni su da se na izmaku snaga povjeravaju milosti fašističkih krvopija iz različitih stranaka i drugih kapitalističkih birokratskih struktura.
Posebno cinično zvuči izjava resornog ministra Nermina Džindića koji na federalnom kanalu žalosno izjavljuje kako rudari svojim radom omogućuju da, uprkos sto postotnoj realizaciji plana, „od ukupnog prihoda, rudnik Zenica može samo platiti plate s doprinosima“. Dakle, usprkos tome što radnici u potpunosti ostvaruju svoje radne zadatke, usprkos subvencijama koje se, po javno dostupnim podacima računaju u milionima evra, rudnik može isplatiti samo plate i doprinose koje, kako vidimo, ne isplaćuje niti redovito, niti u zagarantovanom obimu.
Ministar sjetno napominje kako je čitava rudarska infrastruktura nerentabilna, ekološki strašno problematična, i podsjeća na Evropsku Uniju i potrebe da se BiH prilagodi njezinim imperijalističkim ucjenama. Zaključak: slijedi restrukturizacija – to jest masovna otpuštanja radnika i ultimativno ugrožavanje njihove ionako neizvjesne egzistencije. Još jedna u nizu mračnih prijetnji transnacionalnog kapitala perifernim klanovskim prćijama koje se poput BiH, Srbije, Hrvatske, itd. nazivaju državama…
Međutim svijetli primjer rudarske solidarnosti, solidarnosti u radu i zajedničkom prevladavanju svakodnevnih životnih teškoća, koju ovaj dio herojske proleterske mase poznaje i cijeni možda više nego i jedan drugi odred radničke klase, ostavlja mjesto za određeni optimizam u pogledu proleterske organizacije i borbe. Nekoliko stotina okupljenih rudara koji, iako boreći se za svoja ekonomska prava, počinju da pozivaju na opće rudarsko proletersko jedinstvo i prozivaju kapitalističke mafijaše i krvopije, mogu u uvjetima općeg osiromašenja i posvemašnje degradacije socijalnih uslova života, iznjedriti nove forme povezanosti radničke klase, sve proletariziranijeg srednjeg sloja, i mase mladih ljudi koji u uslovima pljačkaške fašizacije društva ne mogu imati budućnost dostojnu čovjeka.
Partija rada bezuslovno podržava rudarski bunt i obraća se drugovima rudarima s porukom da ne zaborave kako s poltronskim krvopijama, koje izbacuju radnog čovjeka s posla zbog samog upita o razlozima neisplate plate, nikakav dogovor nije moguć. S porukom da, sjećajući se svojih poginulih radnih drugova jačaju klasnu mržnju i iskoriste snagu svoje radničke solidarnosti, kao i mogućnost svoje kolektivne organizacije, za iznalaženje novih formi otpora koje odbacuju kompromis s prokletim buržujima.
Partija rada poziva drugove rudare da stupaju u njezine redove i zajedno s ostalim proleterima postignu još više od onog što im je prije trideset godina prevarom i ratom oduzeto.
Jedino revolucijom!
Partija rada je u prethodnom ratu svim svojim snagama podžavala pravednu borbu za odbranu jedinstvene BiH, a protiv agresije velikosrpskih nacionalista, a potom i velikohrvatskog nacionalizma u njihovim zajedničkim namjerama podijele i parčanja BiH. I tada je Partija rada izbacila parolu: „Bosna se dijeliti neće, jer se dijeliti ne može!“
Posle završetka rata Partija rada je razvila aktivnost u masama radi otpora izdizanju kriminalizovane klike na tekovinama rata i protiv pljačke i siromašenja širokih masa, a koje su podnijele najveći teret rata. Zato je Partija rada bila sa tim masama u njihovoj pobuni 2014. godine. U njihovom socijalnom buntu, ali koji je pretrpeo poraz, jer nije imao organizovanu revolucionarnu silu koja bi predvodila pobunu masa.
Danas je BiH okupirani i podeljeni feud od imperijalisa I nacinalističkih klika u Banja Luci, Sarajevu I Mostaru. Danas je BiH rastrojeno kriminalizovano društvo sa stalnim političkim aferama i gdje se sve čini da se spriječi da se potčinjeni i osiromašeni slojevi ujedine I postanu relevantni politički subjekat. Danas je BiH država gdje mnogi žele pobeći iz nje, jer ne vide perspektivu, i ne vide smisla boriti se za tu zemlju i za taj narod.
Partija rada nastupa s parolom: „Balkanskim pokretom otpora“ i tu parolu neprekidno širi u masama. Ta parola je u interesu svih naroda BiH i Balkana. Ta parola ne sadrži u sebi samo smjer za rješavanje međunacionalnih suprotnosti naroda BiH, nego ujedno u sebi nosi i klicu poraza svih nacionalista, svih kapitalista, cjelokupne kriminalne bande na vlasti i otpora porobljavanju BiH od svih koji je gaze spolja i iznutra.
Partija rada vjeruje u tu zemlju u taj narod. Partija rada vjeruje u buđenje slobodarkih težnji balkanskih naroda.
Balkanskim pokretom otpora!
Partija rada je od svog početka podržavala kurdski pokret u njegovoj borbi za nacionalno oslobođenje, ne samo svojim stavovima, već propagandnim akcijama internacionalne solidarnosti.
Parija rada smatra da se trenutno kurdski pokret nalazi pred velikim izazovima zbog nastojanja zapadnih imperijalista da interese borbe kurdskog pokreta podredi svojim globalnim, neokolonijalnim pljačkaškim planovima, kao i turskog profašistčkog režima da produbi podjele u kurdskom pokretu, kako bi bi lakše slomio otpor kurdskih i turskih masa.Opasnost za kurdski pokret je velika.
Partija rada smatra da je u interesu borbe kurdskog naroda žigosanje i osuda svih onih koji su se stavili u službu interesa imperijalista i turskog režima, izdajući interese borbe krurdskog naroda. Ta osuda mora da bude posebno izražena u Južnom Kurdistanu, gdje je marioneta Barzani sa svojim klanom.
Smatramo da borba protiv ove izdajničke linije u Južnom Kurdistanu, kao i protiv nastojanju da se ta izdajnička linija stvori u Turskoj, može ojačati kurdski pokret. To podrazumijeva da kurdski pokret mora biti na principijelnim pozicijama jedinstva borbe za nacionalno oslobođenje i borbe za nove društvene odnose. No, to ujedno podrazumijeva, ne samo borbu protiv izdajničke linije raznih marioneta i korišenje protivrječnosti među samim imperijalistima, nego i preispitivanje svih idejnih lutanja zasnovanim na koncepcijama koje praksa ne potvrđuje. To je prilika da se u narednom periodu razvija novi kvalitet u odnosu kurdskog i turskog revolucionarnog pokreta u borbi za nacionalno i socijalno oslobođenje narodnih masa.
Najnoviji odlazak balkanskih vazala iz Srbije i Kosova u Vašington, da se u ime naroda Srbije i Kosova klanjaju volji imperijalnih pljačkaša i zlikovaca i da potpisuju neke dodatne oblike zavisnosti, najbolje govori u kakvom su položaju nalaze balkanski narodi. Beda balkanskih vazala je izraz ropske svesti vladajuće klike “malih naroda” da se priklanjaju jačem, da bi opstali na vlasti, proglašavajući da sve to rade u opštem nacionalnom interesu.
Partija rada je svim srcem bila na strani pravedne borbe albanskog naroda na Kosovu za svoje nacionalno oslobođenje od terora velikosrpskog režima. No, Partija rada u sadašnjim okolnostima je svim srcem protiv podaničkih režima u Beogradu i Prištini, koji, mašući nacionalnim barjacima i stalnim pričama o nekom boljem životu, omogućuju novi oblik pljačke i ropstva. To ropstvo se odvija kroz zajednički pljačkaški poduhvat imperijalista, multinacionalnog kapitala i domaće marionetske klike.
Partija rada je danas svim srcem na strani srbijanskih i albanskih masa da ne dozvole da budu uvučene u pljačkašku trgovinu vladajućih klika i agresivne regionalne planove imperijalističkih okupatora.
Partija rada je uvijek bila za zajedničku borbu obespravljenih masa kako u Srbiji, Kosovu tako i na Balkanu. Nikakvi sporazumi, potpisi na papirima, niti savezi mogu sprečiti istorijski hod masa u svojoj borbi za slobodu.
Balkanskim pokretom otpora!
Vajtja më e re e vasalëve të Ballkanit nga Serbia dhe Kosova në Uashington, që në emër të Serbisë dhe të Kosovës t’i përulen vullnetit të plaçkitësve dhe kriminelëve imperialistë dhe që të nënshkruajnë disa forma shtesë të pavarësisë, më së miri tregon për pozitën e popujve të Ballkanit. Mjerimi i vasalëve të Ballkanit është shprehje e vetëdijës së robit të klikës në pushtet të “popujve të vogla” e cila përkulet përpara më të fortit, për të vazhduar në pushtet, duke shpallur që të gjitha ato i bëjnë për interes kombëtar.
Partia e Punës me gjithë zemër ka qenë në anën e luftës së drejtë të popullit shqiptar në Kosovë për çlirimin e tyre kombëtar nga terrori i regjimit të Serbisë së Madhe. Megjithatë, Partia e Punës në rrethana të tanishme është, po ashtu me gjithë zemër, kundër regjimeve të të nënshtruarve në Beograd dhe në Prishtinë, të cilët duke i valëvitur bajraqet kombëtare dhe me histori të vazhdimshme për një jetë më të mirë, mundësojnë formë të re të plaçkitjes dhe të robërisë. Ajo robëri zhvillohet nëpërmjet ndërhyrjes së përbashkët plaçkitëse të imperialistëve, të kapitalit multinacional dhe klikës marionetë të vendit.
Partia e Punës sot me gjithë zemër është në anën e masave serbe dhe ato shqiptare që të mos lejojnë t’i tërheqin në tregti plaçkitëse të klikave në pushtet dhe në planet e dhunshme të okupatorëve imperialistë në rajon.
Partia e Punës gjithmonë ka qenë për luftën e përbashkët të masave të cilave u janë hequr të drejtat, si në Serbi, në Kosovë, ashtu edhe në Ballkan. Asnjë marrëveshje, nënshkrim në letër dhe asnjë lidhje nuk mund ta pengojnë rrugëtimin historik të masave në luftën e tyre për liri.
Me Lëvizjen e Rezistencës të Ballkanit!