Stav - Partija rada

Stav Partije rada o nacionalnom pitanju

Posted on 25/11/2024 by admin33

Nacionalno pitanje predstavlja jedno od glavnih pitanja za svaki revolucionarni pokret.

Sama priroda kapitalističke eksploatacije u periodu imperijalizma pokazuje da se u taboru
eksploatisanih nalaze čitavi narodi, čija je borba za nacionalno oslobođenje i
samoopredeljenje glavni saveznik u borbi između radničke klase i buržoazije.
Buržoazija nacije koja eksploatiše druge ujedno eksploatiše i sopstveni proleterijat. Stoga,
niti može proleterska revolucija biti uspješna bez nacionalnooslobodilačke borbe u
kolonijama, niti nacionalnooslobodilačka borba može biti uspješna bez pobjede proleterijata.
Zbog toga, svako trovanje radnika nacionalizmom predstavlja napad na političke i klasne
interese radničke klase čija politička borba vodi na sasvim drugoj bazi – bazi
internacionalizma. Glavni princip interernacionalizma jeste da ni jedna nacija ne može biti
slobodna dokle god tlači druge nacije. Ovo nije samo geslo, već zaključak koji proizilazi iz
samih ekonomskih i klasnih odnosa.
Svijet je i dalje podjeljen na dva tabora – tabor nekolicine najmoćnijih „civilizovanih naroda“
nasuprot kojih stoji mnoštvo potlačenih naroda. Danas je faza „mirnog“ zauzimanja kolonija
sa pozicija sila i pljačke završena. Na redu je faza ponovnog oružanog sukoba između samih
imperijalista u kojem će nacionalno pitanje igrati važnu ulogu.

Prodor kapitalističkih odnosa na Balkan doveo je i do formiranja nacija za zakašnjenjem u
odnosu na ostatak Evrope. Polufeudalna struktura Otomanskog i Austrougarskog carstva je
dočekala početak prvog imperijalističkog rata sa tek nekoliko formiranih nacija i nizom
nacija u povoju.

Period monarhije Jugoslavije obeležen je dominacijom velikosrpske buržoazije, borbom
hrvatske i slovenačke buržoazije protiv te dominacije i njihova saradnja i zajedničko gaženje
prava svih ostalih naroda. Prava makedonskog, crnogorskog, albanskog i bošnjačkog i drugih
naroda nisu bila priznavana.

Opšte siromaštvo najšire i najmnogobrojnije klase – seljaštva, nepismenost, nerazvijena
industrijska proizvodnja, brutalno gušenje svakog radničko otpora, stavljalao je u tim
okolnostima težak izazov za Komunističku Partiju Jugoslavije u pravilnom određenju spram
nacionalnog i klasnog pitanja i uopšte postojanja takve Jugoslavije.

Na bazi prava na samoopredeljenje, na bazi internacionalizma proleterijata i ostvarivanja
novog sistema federativne Jugoslavije, poraženi su fašistički okupatori, uništeni
nacionalistički kolaboranti, ukinuta monarhija i započeta je likvidacija kapitalizma. Narodi
Slovenije, Hrvatske, Makedonije, Crne Gore su došli do svojih nacionalnih ciljeva, Srbija do
stvaranja posebne republike, Bosna i Hecegovina do stvaranja jedinstvene republike i
mogućnosti za dalji razvoj bošnjačke nacionalne svijesti. Ostali malobrojni narodi do
nacionalne ravnopravnosti. Jedino je albansko pitanje ostalo otvoreno, zbog odlaganja
sprovođenja prava albanskom narodu na Kosovu na samoopredeljenje.

Partija rada smatra da se razmatranje nacionalnog pitanja treba posmatrati kroz
međuuslovljenost tri osnovna elementa, a to su:

1) Stanje u imperijalističkom svijetu i njegov uticaj na odnose u samoj Jugoslaviji i Balkanu
2) Odnosi klasnih snaga
3) Istorijski razvoj samih nacija, stepen nacionalne svijesti i prusutnost nacionalističke
ideologije.

Zbog toga nije dovoljno posmatrati prisutnost nacionalističke svijesti kao izraz istorijske
zaostalosti, proizvoda klasnih odnosa u Jugoslaviji, već i kao posljedicu uticaja imperijalizma
koji je bilo u opštejugoslovenskom nacionalizmu, bilo u nacionalizmu po republikama
pronašao svog pouzdanog savjeznika. Ono što je suštinsko i opredeljujuće u odnosu na
nancionalizam tokom postojanja Druge Jugoslavije je bio odnos snaga između socijalističkog
i imperijalističkog tabora.

Svrstavanjem Jugoslavije ubrzo nakon Drugog svjetkog rata uz tabor imperijalista,
odstupanjem od internacionalizma i prelazak Komunističke partije na pozicije
revizionizma, udareni su temelji budućem bujanju nacionalizma, restauraciji kapitalizma,
medjunacionalnim sukobima i raspadu same države.

Period revizionizma u Jugoslaviji kroz razvoj tržišnih odnosa, stvorio je uslove da se
partijska birokratije izdigne iznad radničke klase i postavi kao sila za sebe. Radničkoj klasi,
koja je napuštala svoju seljačku poziciju, postajući industrijskim radništvom, nametnutnuta je
malograđanska a potom i nacionalistička svijest. Ovo je bio rezultat sve zaoštrenije
ekonomske krize u Jugoslaviji koja je poprimala na kraju sistemski karakter. Partijska
birokratija po jugoslovenskim republikama, nesposobna da rješava ekonomsku i političku
krizu, izlaz je pokušala naći u otvorenom nacionalizmu i počela je međusobnu borbu za moć
na prostoru Jugoslavije.

Eksplozija republičkog nacionalizma je u tom trenutku zahvatila manje ili više sve
jugoslovenske narode.

U toj borbi najveću silu su posjedovale snage velikosrpskog nacionalizma, a potom i
velikohrvatskog.

Partija rada je zauzela krajnje principijelnu poziciju u pristupu nacionalnom pitanju. Iako je
njena klasna i internacionalistička pozicija bila suprotna u odnosu na jugoslovenske
revizioniste, ona se u tom istorijskom trenutku zalagala za očuvanje takve Jugoslavije,
priznavanje njenih republika kao samostalnih država u avnojevskim granicama, kako bi se
izbjegao rat i međunacionalni sukobi.

Tokom trajanja rata Partija rada se zalagala za uspostavljanje mira, priznajuci prava
slovenačkog naroda na samostalnost, hrvatskog na samoodbranu, a posebno prava naroda BiH
da odbrani jedinstvenu državu od nasrtaja velikosrpskih i velikohrvatskih snaga s ciljem
njenog komadanja i da bošnjački narod krene u stasavanje moderne nacije. PR se
angažovala u odbrani crnogorske nacije i njene samobitnosti, kao i prava albanskog naroda na
Kosovu da se izbori za samostalnost i pravo na samoopredeljenje. Podržala je makedonski
narod da se odupre negiranju postojanja posebnosti makedonske nacije. Takođe su podržana
prava pojedinih regija na pravo da izražavaju svoju posebnost poput Vojvodine, Sandžaka,
Istre i Dalamacije, Slavonije i ostalih.

Međunacionalni sukobi su zaustavljeni intervencijom imperijalista i dolaskom njihovih trupa
na prostor bivše Jugoslavije.

Ratovi koji su sa prekidima trajali skoro cijelu deceniju su ubrzali raspad države, izazvali
strahovita razaranja, velike žrtve i masovne zločine, doveli do egzodusa na stotine hiljada
njenih stanovnika širom svijeta, i opšte siromašenje najširih slojeva stanovništva. Oni su
ostavili duboke tragove u svijesti naroda bivše Jugoslavije i za duži period opteretili
međunacionalne odnose.

III

Od raspada Jugoslavije i ratova su prošle tri decenije. Polazeći od osnovnog stava, da je kriza
u globalnom kapitalističkom sistemu temeljna i da njeno razrešenje nije moguće na bazi
kapitalističkih odnosa, Partija rada zauzima stav povodom uloge nacionalističkih
kompradorskih buržoazija na Balkanu.

Osnovno je da su kompradorske buržoazije država nastale od bivše Jugoslavije nesposobne
da same započnu i vode rat. One se nalaze u potpuno podređenom položaju i bilo kakvo
naoružavanje, militarizacija i ekspanzija ne može biti akt nezavistan od sveobuhvatnog
slijeda događaja u okviru međuimperijalističkog rata.

Drugo, samim tim što su sve te države u kolonijalnom položaju, položaju karika u
imperijalističkom lancu – ni sam rat ne može biti ograničen na jednu od njih. Veliki stepen
međusobne povezanosti, etnička isprepletanost i nezaokruženo nacionalno pitanje predstavlja
niz međusobno povezanih kontradikcija.

Politička kriza i nestabilnost u bilo kojoj toj državi, ne bi mogla ostati uokvirena u uskim
nacionalnim granicama. Naprotiv, baš zbog zajedničkog ekonomskog, kulturnog, i povezanog
političkog života – bilo kakva sistemska politička kriza bi se prenela na šire područje. A
upravo danas imamo sazrijevanje te krize u skoro svim tim državama.

Nije dovoljno da mase ne žele po starom, potrebno je i da vladajuće klase ne mogu nastaviti
da vladaju po starom. Upravo u tom trouglu imperijalističkog rata, pregrupisavanja klasnih
snaga i suštinski nacionalnog porobljivanja na Balkanu sazrijevaju uslovi za stasavanje
radničke klase kao nosioca dalje nacionalne i klasne emancipacije.

Militantni nacionalizam slomljen je i stavljen pod kontrolu imperijalista. Međutim,
nacionalizam je na ideološkom i propagandnom nivou i dalje moćan instrument
kompradorske buržoazije u svrsi očuvanja sopstvene vlasti, odnosno interesa stranog kapitala.

Položaj ove buržoazije danas u potpunosti zavisi od krupnog inostranog kapitala. To ne znači
prestanak međusobne borbe između i samih kompradora. Njihov kompradorski položaj ne
negira njihovu buržoarsku suštinu, a sa njom ne negira ni borbu za nova tržišta i uticaj. Zato
dominacija imperijalizma ne može da trajno i fundamentalno riješi nacionalno pitanje, jer
njegova “oslobodilačka” uloga nije da rješava nacionalno pitanje, već da ga podređuje
sopstvenim interesima i po potrebi produbljuje.

Pitanje jezika, religije, interpretacije nacionalne istorije, nametanje kulturnog hegemonizma i
tihe asimilacije radi stvaranja jedinstvenog etničkog prostora, i dalje su pitanja od
„fundamentalne važnosti“ za kompradorsku buržoaziju u pozadini obračuna između ruskog i
tzv. zapadnog imperijalizma na ovim prostorima. Sva ova pitanja su ujedno i koordinisana i
produbljivana od strane imperijalista u zavisnosti od njihovog globalnog odnosa snaga. Ta
skrivena ili otvorena politika imperijalsita najizraženije manifestuje po pitanju funkcionisanja
jedinstvene BiH, medjunacionalnih i religijskih odnosa u Crnoj Gori, odnosima Kosova i
Srbije, položaja Makedonije, pitanja autonomije regija i drugog.

Iz iznesene materijalne baze, iz ideološke forme sadašnjeg nacionalizma i iz istorijske
prakse, Partija rada smatra da u neposrednoj budućnosti na prostoru bivše Jugoslavije
primarna kontradikcija neće biti međunacionalna, već na liniji međuimperijalističkog sukoba
i nametanje novih formi fašističke ideologije, a sekundarna – na liniji borbe između radničke
klase i nacionalne buržoazije unutar samih republika.

Uništenje dva glavna uporišta kapitalizma – multinacionalnog kapitala i domaće buržoazije
predstavljaju nužni uslov za finalizaciju nacionalnog pitanja.

Odsecanjem Balkana od lanca monopola multinacionalnog kapitala likvidira se i glavni
oslonac domaće buržoazije koja bez njih ne može da postoji kao nezavistan akter u klasnoj
areni.

Primeri istorijske prakse baš na Balkanu potvrđuju da savezništvo klasnog i
nacionalnooslobodilačkog imaju kapacitet da slome fašizam, nacionalističku buržoaziju i sve
druge neprijatelje radničke klase.

Padanjem i same nacionalne buržoazije na kompradorski položaj, obelježen i njihovom
međusobnom konkurencijom kao i ponovo narastajućim radništvom pod impulsom prodora
multinacionalnog kapitala, sama forma nacionalizma se takođe izmijenila prema novim
okolnostima. Stoga i ona sama reflektuje poziciju buržoazije na međunarodnom i
unutarklasnom položaju.

Već smo naveli da prema multinacionalnom kapitalu nacionalna buržoazija zauzima
kompradorski položaj. Shodno tome i svojevrsna forma “kolaboracionog nacionalizma” je
glavni ideološki pravac, pravdajući taj kolonijalni položaj kao egzistencijalno pitanje za
nacionalni opstanak – što u slučaju buržoazije i jeste tačno. Bez inostranih kredita, sirovina,
čak i radne snage ona ne bi mogla da funkcioniše i opstaje na vlasti.

Sa druge strane se neguje i “stari nacionalizam” da bi se pod zaštitom imperijalista i u
novim istorijskim uslovima, mogli ostvariti lokalimperijalistički ciljevi i megalomanski
nacionalistički planovi. U tu svrhu se agresivni istorijski revizionizam koristi kao ideološko
oružje u cilju diskreditovanja revolucionarnog pokreta i nacionalne samobitnosti drugih
naroda, oslanjanjem na osnove četničkog, ustaškog i drugih kolaboracionističkih pokreta.

Za Partiju rada je posebno bitno i postojanje formi izraženih u vidu socijal-šovinizma.
Izvrtanjem istorijske istine, lišavanjem narodnooslobodilačke borbe svoje revolucionarne
suštine, partizanski i radnički pokret koristi se kao oružje u ideološkom napadu na nacionalnu
samobitnost u cilju produbljivanja kolonijalne zavisnosti i služenju samim režimima ili
imperijalističkim savezima. Stoga se antifašistička borba predstavlja kao poduhvat jednog
naroda kao deo „istorijske nacionalne borbe“ a sa druge starne borba za liberalne vrijednosti
građanske države. Na bazi tih argumenata, kompradorske buržoazije cepaju radničku klasu i
mobilišu je u ime „odbrane otadžbine“, a to jest u ime odbrane multinacionalnog kapitala na
Balkanu i svrstavaju se uz jedan ili drugi imperijalistički tabor.

Stav Partije rada jeste da ove forme, odnosno ideoloških pravca predstavljaju deo jednog te
istog imperijalističkog sistema i reflektuju današnje stanje balkanskih nacija u tom sistemu.
Ideološka borba protiv ovih pravaca na bazi proleterskog internacionalizma dužnost je
komunista. Nacionalizam, šovinizam i fašizam predstavljaju ideološka oružja imperijalističke
buržoazije koja na Balkanu ne sme sebi dozvoliti ponovno formiranje revolucionarnog
pokreta.

Stav Partije rada je da istovremeno i revolucionarni pokret danas u svijetu izlazi iz idejne
konfuzije i strateške defanzive i da se počinje ocrtavati nova revolucionarna linija. Potrebe za
novim formama ideološke interpretacije kako nacionalnog tako i revolucionarnog potrvrđuju
da se i na Balkanu ujedno počinje javljati i nova svijest koja izvire iz same radničke klase, a
koja je uslovljena njenim novim pregrupisavanjem. Ta svijest ne može biti ništa drugo do
internacionalna-revolucionarna svijest u formiranju. Ona već prepoznaje u imperijalistima
svoje egzistencijalne neprijatelje, njihove ratove kao pljačkaške, a nacionalističko-mafijaške
vlasti kao njihove lakeje. Takođe, postepeno ona sve evidentnije odbacuje i nacionalističku
svijest, prepoznavajući je prije svega kao instrument za opstanak na vlasti . Ovi procesi se ne
mogu zaustaviti, niti kontrolisati i oni su rezultat političkog sazrevanja proleterijata na
Balkanu.

Partija rada sintetiše svoje stavove po nacionalnom pitanju:

1) Istorijski proces formiranja nacionalnih država je završen. Današnje nacionalne
buržoazije svoj koren nalaze u partijskim birokratijama bivše Jugolsavije.
2) Nacionalna buržoazija posjeduje ograničenu moć i suverenost usled svoje
kompradorske pozicije u sistemu imperijalizma. Politički, ekonomski i vojno
nacionalna buržoazija je u potpunosti zavisna od imperijalizma i multinacionalnog
kapitala.
3) Nacionalizam je bio i ostao ideologija i sredstvo nacionalne buržoazije. U trenutnom
sistemu njegova uloga služi i očuvanju imperijalističkog sistema na Balkanu u epohi
krize kapitalizma i rata.
4) Nacionalno pitanje je nemoguće rešiti bez uzimanja u obzir međuimperijalisitčkog
rata, temeljne krize kapitalističkog sistema i sveobuhvatnog uticaja tih procesa na
Balkan.
5) Antiimperijalistička borba stoga mora za cilj imati fundamentalnu promenu
društvenog sistema na Balkanu, bez kojeg ni nacionalno ni klasno pitanje ne mogu
biti riješeni.Pregrupisavanje klasnih snaga ponovo ističe proleterijat kao klasnu snagu
sposobnu da reši nacionalno pitanje zajedno sa klasnim. Na svakom nivou ta borba
mora biti bazirana na internacionalizmu i suprotstavljena nacionalizmu kao psu
čuvaru interesa vladajuće klase.
6) Nacionalnooslobodilačka, klasna i antiimperijalistička borba balkanskih naroda će
biti uspješna ako poprimi i oblik svojevrsne kulturne revolucije u borbi protiv još
uvek prisutne nacionalističke svijesti, patrijarhalne svesti, religiozne zaostalosti,
neoliberalnog fašizma, primitivizma i etičkog sunovrata. Osnov i ujedno proizvod te
borbe mora biti baziran na ideji o novom, samosvjesnom i oslobođenom čovjeku.
7) Balkanska revolucija i narodnooslobodilački pokreti se ne sprovode izolovano i u
mnogome će zavisiti i od globalne i pobjedonosne borbe internacionalnog
proleterijata i pokreta za nacionalno oslobođenje.

Jedino Revolucijom!
Balkanskim pokretom otpora!
Smrt imperijalizmu i nacionalizmu!

STAV PR U VEZI POLITIČKE SITUACIJE U SRBIJI

Posted on 31/12/2023 by admin33

Povodom izbora u Srbiji, Partija rada je ranije zauzela stav gdje je apostrofirala farsičnost samih izbora, da oni služe samo vladajućoj klasi za održavanje svoje hegemonije, i da su se revolucionarne partije u današnjem svijetu jasno odredile spram tzv. parlamentarne demokratije i besmisla njihovih izbora.

PR je takođe istakla da će se posle izbora zaoštriti sukob dvije kompradorske struje u okviru vladajuće klase, koje će tražiti podršku spolja, kako od Rusije tako i zapadnih imperijalista. Taj sukob može dobiti na intenzitetu jedino ako se imperijalisti odluče za otvaranje novog fronta ili otvorene bitke za konačnu prevlast u Srbiji. Mase u Srbiji trenutno ne podržavaju, niti su spremne da se bore za interese niti jedne od ovih struktura koje su se već potpuno demaskirale – jedne kao predstavnika pljačkaškog, do kraja korumpriranog i mafijaškog režima i druge, formalno suprostavljen režimu, s ciljem personalne smjene jedne vladajuće garniture drugom na istim klasnim osnovama.

PR u sklopu sadašnjeg opšteg međuimperijalističkog rata i narastanja pobune obespravljenih masa u svjetskim okvirima, podržava otpore masa koji su upereni protiv svih sistema koji su neposredni izraz i zaštitnici kapitalističkih odnosa, odnosno svega što vodi njihovom slabljenju. Zato PR podržava jačanje tenzija i suprotnosti u samoj vladajućoj klasi Srbije i političke sukobe koji iz toga proizilaze jer se time stvaraju uslovi za jačanje klasne svijesti i jačanje klasnog otpora u radničkoj klasi i ostalim širim slojevima.

PR smatra da bi poraz režima u Srbiji stvorio veći prostor za jačanje Balkanskog Pokreta Otpora kao instrumenta otpora protiv porobljavanja prije svega protiv zapadnih, a onda i ostalih imperijalista. Istovremeno, Partija rada smatra da u sadašnjem političkom trenutku razlika između vlasti i tzv. opozicije u Srbiji je samo u jednome – koga obespravljene mase trebaju prvo zgaziti.

PR poziva na otpor vladajućim kompradorskim režimima, koji nemaju ništa zajedničko sa interesima najširih masa – u otpor služenju balkanskih masa kao sredstva i topovskog mesa u medjuimperijalističkim sukobima.

Stav Partije rada

Posted on 26/09/2023 by admin33

Povodom najnovijih dešavanja na Kosovu iznosimo svoj stav.

Partija rada je od početka svog djelovanja bila za pravednu borbu albanskog naroda na Kosovu za nacionalno oslobođnje, kao i na njegovo pravo na samoopredeljenje.

Podržavali smo borbu albanskog naroda za nezavisnost Kosova, iako ta borba nije mogla biti ostvarena bez pomoći zapadnog imperijalizma, a što je uslovilo da je Kosovo jednu okupaciju od strane velikosrpkog režima u Beogradu zamijenilo novom okupacijom od svojih „oslobodioca“.

Današnji režimi u Beogradu, Prištini i Tirani su kolaboracionistički i u službi jednog ili više imperijalsta i oni ne mogu dovesti do oslobođenja najširih masa srpskog i albanskog naroda. Oni su samo sredstvo u rukama imperijalista koji ih koriste za svoje nadmetanje na Balkanu.

Takođe tzv. opozicija ovim režimima je samo druga strana iste medalje, istorijski neutemeljena u smislu spremnosti vođenja srpskih masa u obračunu sa velikosrpskim nacionalizmom, ili vođenju albanskih masa u suprostavljenju novim okupatorima.

Pozivamo da se ne učestvuje u buržoarskim sukobima, mase će sve više biti u ovakvim situacijama gde se jasnije prepoznaje u kom pravcu treba krenuti, koje su istinske vrednosti i za šta se treba boriti.

Parija rada podržava jačanje otpora imperijalistima u balkanskim masama jer ih taj otpor može jedino dovesti do slobode i spriječiti krvoproliće u ime interesa američkog, evropskog, ruskog ili bilo kog drugog imperijalizma.

Partija rada se zalaže za jačanje pokreta otpora sadašnjem stanju i građenju zajedništva među balkanskim narodima, ali ne pod diktatom krupnog kapitala i imperijalista za njihove osvajačke i pljačkaške interese, već na bazi istinske ravnopravnosti balkanskih naroda, a koja se može ostvariti jedino upornom i odlučnom borbom protiv imperijalista, domaćih kolaboracionista i njihove mafijaške diktature kapitala.

Živio Balkanski Pokret Otpora!

Stav Partije rada

Posted on 25/02/2022 by admin

Globalna kapitalistička kriza tjera imperijalističke zemlje da ponovno dijele svijet kako bi proširili vlastite sfere utjecaja. Bez obzira na izgovore koje imperijalisti koriste da opravdaju svoje zločine, vojni sukob u Ukrajini rezultat je zaoštravanja konkurencije između dva protivrečna tabora, koja se više ne može riješiti diplomatskim sredstvima i praznim kompromisima. Konkurencija za tržište, sirovinu, transportne puteve, sfere uticaja.

Continue Reading →

Stav PR o štrajku rudara iz Zenice i Breze

Posted on 14/02/2021 by admin

Generalni štrajk u Zeničkom rudniku i u rudniku Breza proglašen u petak 12. februara, a kojemu je prethodio štrajk glađu dijela radnika i sindikalaca, predstavlja još jedan akt očaja proletera koji u sigurnosno najrizičnijim radnim uslovima ispunjavaju jedan od najtežih i najopasnijih poslova našeg vremena. Rudari su potpuno neopskrbljeni opremom neophodnom za iole siguran rad, a stanje i vizualni izgled tehnike i strojeva kojima je povjeren život rudara pri obavljanju njihovih radnih zadataka podsjeća na apokaliptičke ruine. Funkcionalne karakteristike ovih strojeva i opreme u potpunosti opravdavaju ovaj dojam, s obzirom na nerijetke nesreće koje se na spomenutim rudnicima događaju i odnose živote rudara.

Rudari su zakinuti za svoja primanja koja redovito kasne i ne isplaćuju se u punom obimu. S obzirom na ionako mizerne plate, koje u vampirskim umovima političara, vlasnika i drugih odgovornih kriminalaca, očito predstavljaju adekvatnu kompenzaciju za stavljanje na kocku vlastitog života, rudari i njihove porodice neprestano životare na rubu egzistencijalne neizvjesnosti koju postojano prati samo izvjesnost bijede i nemaštine.

Ugrožen je i položaj onih koji su formalno stekli pravo na odlazak u penziju, ali uslijed malverzacija s plaćanjem socijalnih doprinosa (u nekim slučajevima se ovi ne isplaćuju redovito od 2009. godine), ne mogu otići u penziju, i prisiljeni su da se na izmaku snaga povjeravaju milosti fašističkih krvopija iz različitih stranaka i drugih kapitalističkih birokratskih struktura.

Posebno cinično zvuči izjava resornog ministra Nermina Džindića koji na federalnom kanalu žalosno izjavljuje kako rudari svojim radom omogućuju da, uprkos sto postotnoj realizaciji plana, „od ukupnog prihoda, rudnik Zenica može samo platiti plate s doprinosima“. Dakle, usprkos tome što radnici u potpunosti ostvaruju svoje radne zadatke, usprkos subvencijama koje se, po javno dostupnim podacima računaju u milionima evra, rudnik može isplatiti samo plate i doprinose koje, kako vidimo, ne isplaćuje niti redovito, niti u zagarantovanom obimu.

Ministar sjetno napominje kako je čitava rudarska infrastruktura nerentabilna, ekološki strašno problematična, i podsjeća na Evropsku Uniju i potrebe da se BiH prilagodi njezinim imperijalističkim ucjenama. Zaključak: slijedi restrukturizacija – to jest masovna otpuštanja radnika i ultimativno ugrožavanje njihove ionako neizvjesne egzistencije. Još jedna u nizu mračnih prijetnji transnacionalnog kapitala perifernim klanovskim prćijama koje se poput BiH, Srbije, Hrvatske, itd. nazivaju državama…

Međutim svijetli primjer rudarske solidarnosti, solidarnosti u radu i zajedničkom prevladavanju svakodnevnih životnih teškoća, koju ovaj dio herojske proleterske mase poznaje i cijeni možda više nego i jedan drugi odred radničke klase, ostavlja mjesto za određeni optimizam u pogledu proleterske organizacije i borbe. Nekoliko stotina okupljenih rudara koji, iako boreći se za svoja ekonomska prava, počinju da pozivaju na opće rudarsko proletersko jedinstvo i prozivaju kapitalističke mafijaše i krvopije, mogu u uvjetima općeg osiromašenja i posvemašnje degradacije socijalnih uslova života, iznjedriti nove forme povezanosti radničke klase, sve proletariziranijeg srednjeg sloja, i mase mladih ljudi koji u uslovima pljačkaške fašizacije društva ne mogu imati budućnost dostojnu čovjeka.

Partija rada bezuslovno podržava rudarski bunt i obraća se drugovima rudarima s porukom da ne zaborave kako s poltronskim krvopijama, koje izbacuju radnog čovjeka s posla zbog samog upita o razlozima neisplate plate, nikakav dogovor nije moguć. S porukom da, sjećajući se svojih poginulih radnih drugova jačaju klasnu mržnju i iskoriste snagu svoje radničke solidarnosti, kao i mogućnost svoje kolektivne organizacije, za iznalaženje novih formi otpora koje odbacuju kompromis s prokletim buržujima.

Partija rada poziva drugove rudare da stupaju u njezine redove i zajedno s ostalim proleterima postignu još više od onog što im je prije trideset godina prevarom i ratom oduzeto.

Jedino revolucijom!

Stav PR o Bosni i Hercegovini

Posted on 21/01/2021 by admin

Partija rada je u prethodnom ratu svim svojim snagama podžavala pravednu borbu za odbranu jedinstvene BiH, a protiv agresije velikosrpskih nacionalista, a potom i velikohrvatskog nacionalizma u njihovim zajedničkim namjerama podijele i parčanja BiH. I tada je Partija rada izbacila parolu: „Bosna se dijeliti neće, jer se dijeliti ne može!“

Posle završetka rata Partija rada je razvila aktivnost u masama radi otpora izdizanju kriminalizovane klike na tekovinama rata i protiv pljačke i siromašenja širokih masa, a koje su podnijele najveći teret rata. Zato je Partija rada bila sa tim masama u njihovoj pobuni 2014. godine. U njihovom socijalnom buntu, ali koji je pretrpeo poraz, jer nije imao organizovanu revolucionarnu silu koja bi predvodila pobunu masa.

Danas je BiH okupirani i podeljeni feud od imperijalisa I nacinalističkih klika u Banja Luci, Sarajevu I Mostaru. Danas je BiH rastrojeno kriminalizovano društvo sa stalnim političkim aferama i gdje se sve čini da se spriječi da se potčinjeni i osiromašeni slojevi ujedine I postanu relevantni politički subjekat. Danas je BiH država gdje mnogi žele pobeći iz nje, jer ne vide perspektivu, i ne vide smisla boriti se za tu zemlju i za taj narod.

Partija rada nastupa s parolom: „Balkanskim pokretom otpora“ i tu parolu neprekidno širi u masama. Ta parola je u interesu svih naroda BiH i Balkana. Ta parola ne sadrži u sebi samo smjer za rješavanje međunacionalnih suprotnosti naroda BiH, nego ujedno u sebi nosi i klicu poraza svih nacionalista, svih kapitalista, cjelokupne kriminalne bande na vlasti i otpora porobljavanju BiH od svih koji je gaze spolja i iznutra.

Partija rada vjeruje u tu zemlju u taj narod. Partija rada vjeruje u buđenje slobodarkih težnji balkanskih naroda.

Balkanskim pokretom otpora!

Stav PR

Posted on 08/12/2020 by admin

Partija rada je od svog početka podržavala kurdski pokret u njegovoj borbi za nacionalno oslobođenje, ne samo svojim stavovima, već propagandnim akcijama internacionalne solidarnosti.

Parija rada smatra da se trenutno kurdski pokret nalazi pred velikim izazovima zbog nastojanja zapadnih imperijalista da interese borbe kurdskog pokreta podredi svojim globalnim, neokolonijalnim pljačkaškim planovima, kao i turskog profašistčkog režima da produbi podjele u kurdskom pokretu, kako bi bi lakše slomio otpor kurdskih i turskih masa.Opasnost za kurdski pokret je velika.

Partija rada smatra da je u interesu borbe kurdskog naroda žigosanje i osuda svih onih koji su se stavili u službu interesa imperijalista i turskog režima, izdajući interese borbe krurdskog naroda. Ta osuda mora da bude posebno izražena u Južnom Kurdistanu, gdje je marioneta Barzani sa svojim klanom.

Smatramo da borba protiv ove izdajničke linije u Južnom Kurdistanu, kao i protiv nastojanju da se ta izdajnička linija stvori u Turskoj, može ojačati kurdski pokret. To podrazumijeva da kurdski pokret mora biti na principijelnim pozicijama jedinstva borbe za nacionalno oslobođenje i borbe za nove društvene odnose. No, to ujedno podrazumijeva, ne samo borbu protiv izdajničke linije raznih marioneta i korišenje protivrječnosti među samim imperijalistima, nego i preispitivanje svih idejnih lutanja zasnovanim na koncepcijama koje praksa ne potvrđuje. To je prilika da se u narednom periodu razvija novi kvalitet u odnosu kurdskog i turskog revolucionarnog pokreta u borbi za nacionalno i socijalno oslobođenje narodnih masa.

Stav PR/QËNDRIMI I PP-së – Beda balkanskih podanika/MJERIMI I TË NËNSHTRUARVE TË BALLKANIT

Posted on 04/09/2020 by admin

Najnoviji odlazak balkanskih vazala iz Srbije i Kosova u Vašington, da se u ime naroda Srbije i Kosova klanjaju volji imperijalnih pljačkaša i zlikovaca i da potpisuju neke dodatne oblike zavisnosti, najbolje govori u kakvom su položaju nalaze balkanski narodi. Beda balkanskih vazala je izraz ropske svesti vladajuće klike “malih naroda” da se priklanjaju jačem, da bi opstali na vlasti, proglašavajući da sve to rade u opštem nacionalnom interesu.

Partija rada je svim srcem bila na strani pravedne borbe albanskog naroda na Kosovu za svoje nacionalno oslobođenje od terora velikosrpskog režima. No, Partija rada u sadašnjim okolnostima je svim srcem protiv podaničkih režima u Beogradu i Prištini, koji, mašući nacionalnim barjacima i stalnim pričama o nekom boljem životu, omogućuju novi oblik pljačke i ropstva. To ropstvo se odvija kroz zajednički pljačkaški poduhvat imperijalista, multinacionalnog kapitala i domaće marionetske klike.

Partija rada je danas svim srcem na strani srbijanskih i albanskih masa da ne dozvole da budu uvučene u pljačkašku trgovinu vladajućih klika i agresivne regionalne planove imperijalističkih okupatora.

Partija rada je uvijek bila za zajedničku borbu obespravljenih masa kako u Srbiji, Kosovu tako i na Balkanu. Nikakvi sporazumi, potpisi na papirima, niti savezi mogu sprečiti istorijski hod masa u svojoj borbi za slobodu.

Balkanskim pokretom otpora!

QËNDRIMI I PP-së: MJERIMI I TË NËNSHTRUARVE TË BALLKANIT

Vajtja më e re e vasalëve të Ballkanit nga Serbia dhe Kosova në Uashington, që në emër të Serbisë dhe të Kosovës t’i përulen vullnetit të plaçkitësve dhe kriminelëve imperialistë dhe që të nënshkruajnë disa forma shtesë të pavarësisë, më së miri tregon për pozitën e popujve të Ballkanit. Mjerimi i vasalëve të Ballkanit është shprehje e vetëdijës së robit të klikës në pushtet të “popujve të vogla” e cila përkulet përpara më të fortit, për të vazhduar në pushtet, duke shpallur që të gjitha ato i bëjnë për interes kombëtar.

Partia e Punës me gjithë zemër ka qenë në anën e luftës së drejtë të popullit shqiptar në Kosovë për çlirimin e tyre kombëtar nga terrori i regjimit të Serbisë së Madhe. Megjithatë, Partia e Punës në rrethana të tanishme është, po ashtu me gjithë zemër, kundër regjimeve të të nënshtruarve në Beograd dhe në Prishtinë, të cilët duke i valëvitur bajraqet kombëtare dhe me histori të vazhdimshme për një jetë më të mirë, mundësojnë formë të re të plaçkitjes dhe të robërisë. Ajo robëri zhvillohet nëpërmjet ndërhyrjes së përbashkët plaçkitëse të imperialistëve, të kapitalit multinacional dhe klikës marionetë të vendit.

Partia e Punës sot me gjithë zemër është në anën e masave serbe dhe ato shqiptare që të mos lejojnë t’i tërheqin në tregti plaçkitëse të klikave në pushtet dhe në planet e dhunshme të okupatorëve imperialistë në rajon.

Partia e Punës gjithmonë ka qenë për luftën e përbashkët të masave të cilave u janë hequr të drejtat, si në Serbi, në Kosovë, ashtu edhe në Ballkan. Asnjë marrëveshje, nënshkrim në letër dhe asnjë lidhje nuk mund ta pengojnë rrugëtimin historik të masave në luftën e tyre për liri.

Me Lëvizjen e Rezistencës të Ballkanit!

Stav PR

Posted on 09/07/2020 by admin

Partija rada je podržala demonstracije po gradovima Srbije koje su se desile prethodnih dana.

Ovaj stav proizilazi iz osnovne pozicije PR da se zalaže za jačanje svih oblika otpora diktaturi kapitala s ciljem rušenja kapitalističkog sistema.

Spontani izlazak građana na demonstracije je posledica permanentnog poniženja kojem su izloženi od strane kriminalnog režima, pre svega zbog njegove bahatosti, stalne manipulacije, laži i potpunog voluntarizma vladajuće klike, koja je umislila da joj je sve dozvoljeno. Klike koja javno istupa ustima punim ljubavi za narod Srbije, a tretira ga kao stoku i korisno bezlično roblje. Između sve češće apatije i mirenja narod je ovog trenutka izabrao otpor.

Partija rada je svesna da ovu situaciju pokušavaju da iskoriste pre svega sam režim, kako bi nastavio samovolju i represiju, ali i političke snage koje su proizvod samog režima kao radikalnije krilo njegovih idejnih pozicija.

Ovu situaciju svakako koriste velike sile za dominaciju na Balkanu gde je Srbija jedna od ključnih tačaka.

Smatramo da će opšta svetska haotičnost, situacija zbog spoljnog faktora na Balkanu i pogoršavanje ekonomske situacije u samoj Srbiji, izazivati sve češća talasanja i nemire ali i jačanje represije.

Podsticanje obespravljenih slojeva da se pridruže otporu i jačanje klasnog karaktera demonstracija naš je cilj. Naša je obaveza da predvodimo mase i njihovu odbranu da ne potpadnu pod uticaj režimskih falangi i fašističke ološi. Takođe treba osuditi malograđansku kuknjavu zbog sukoba koji se dešavaju na demonstracijama.

Demonstracije po svojoj definiciji jesu suprotstavljanje – mirno ili nasilno. Zato PR je protiv svakog pokušaja da se demonstrantima negira pravo na primenu nasilja kao odgovora na svakodnevno nasilje od strane režima.

Podršku demonstracijama dajemo kao deo naše opšte borbe u balkanskim zemljama protiv marionetskih režima sa ciljem jačanja Balkanskog pokreta otpora.

U borbu protiv diktature kapitala!
Balkanskim pokretom otpora!

Stav PR – PR definiše svoj politički stav

Posted on 20/02/2020 by admin

Nacionalizam koji je devedesetih godina bio najjača sila i iznutra razarao Jugoslaviju, pretrpio je tada vojni poraz. Mislimo na militantni velikosrpski nacionalizam sa svojim lokalimperijalističkim ciljevima. I zajedno sa tim porazom taj nacionalizam je morao da pređe na defanzivnu poziciju. Drugi nacionalizmi, u prvom redu velikohrvatski, prilagodili su se novonastaloj situaciji i stavili se u službi svojih zaštitnika – zapadnih imperijalista sa NATO vojnom silom.

Opštom svjetskom krizom i započinjanjem Trećeg svjetskog rata među imperijalistima, s novim formama sukobljavnja i ratovanja, mijenjaju se i okolnosti na ovim prostorima. Na Balkanu jedino još Srbija nije pod željenom kontrolom zapadnih imperijalista predvođenih SAD-om. To pokušavaju koristiti ruski imperijalisti kako bi održali pozicije na Balkanu i otežali namjere zapadnog imperijalizma. Ruski imperijalisti koriste sve moguće forme za djelovanje protiv zapadnog imperijalizma od nacional-fašizma, religioznog fundamentalizma, vojnog vezivanja i ekonomskog pritiska, do hibridnog rata. I to im olakšava konfuzija i narasle protivrječnosti između imperijalista Zapadne Evrope i SAD. Zapadni imperijaliisti na prostoru Balkana koriste slične metode s tim da su u prednosti u odnosu na ruske imperijaliste jer poseduju vojne baze na teritorijama skoro svih balkanskih zemalja, i ujedno podržavaju sve podaničke snage i režime koji su spremni da budu najvjernije sluge njihovih interesa. Kao sporedni nezanemarljiv faktor se javlja i uticaj posebnih evropskih, kao i turskih i kineskih imperijalista…

Strategija imperijalista prilikom borbe za bilo koju teritoriju je uvijek sila: oni se dogovaraju i ratuju, oni trguju teritorijama i narodima, tjerajući ih na sukobe i nametajući im mir po njihovim uslovima. I u svim tim situacijama je zajedničko to da su tu zbog profita, bolje reći bezočne pljačke.

Kako treba da se postavi jedna revolucionarna organizacija u datoj istorijskoj situaciji?

Naša teorija i sama istorijska praksa nas uči da u trenucima otvorenih sukoba najmoćnijih velikih sila jedna revolucionarna organizacija treba da gradi oružanu silu koja će raditi na jačanju pokreta u masama. Koja će naći mogućnosti da ne bude uvučena u taj sukob i ojača svoju snagu na nezadovoljstvu potčinjenih masa i kroz slabosti i suprotnosti samih imperijalista.

Iz te potrebe PR je definisala stavove koji su samo kontinuirani izraz njene principijelne pozicije tokom svog postojanja.

Partija rada smatra da osnovna idejna vodilja obespravljenih balkanskih masa, balkanskih naroda treba da bude borba za mir, kroz vođenje klasnog rata protiv svojih neprijatelja tih masa a to su imperijalistički porobljivači i njihove marionertske sluge koji zajednički sprovode diktaturu kapitala.

Taj opšti stav PR određuje konkretnu poziciju u datim okolnostima po nacionalnom pitanju.

PR je još devdesesetih godina, dok je počinjao rat na postoru bivše Jugoslavije, zauzela stav da podržava borbu hrvatskog naroda u otporu velikosrpskoj agresiji. Da bi potom podržala oslobođenje Hrvatske na cijeloj njenoj teritoriji i osudila etničko čišćenje koje je tom prilikom sprovedno nad srpskih narodom. Da se zalagala za povratak srpskih izbjeglica na teritoriji Hrvatske. I danas da je protiv ustašoizacije Hrvatske i njenog podaničkog položaja spram zapadnog imperijalizma.

PR je posebno isticala svoj stav da se Bosna dijeliti neće jer se dijeliti ne može. I taj stav je zadržala do danas. Podržavajući pravednu borbu bošnjačakog i drugih naroda za očuvanje jedinstvene BiH. PR smatra da je očuvanje jedinstvene BiH ravnopravne zajednice njenih naroda, ujedno borba protiv podjela na Balkanu i suževanje manevarskog prostora samim imperijalistima i njihovim marionetama. Zato je PR i danas odlučno u odbrani jedinstva BiH, ravnopravne zajednice svih njenih naroda, protiv svih ostataka nacionalističke mržnje i planova, otvorenih i prikrivenih, za njeno dijeljenje. Protiv nasrtaja imperijalista da je uređuju po njihovim mjerilima, odnosno razbijaju radi sopstvenih interesa.

PR je odlučno stala na stranu pravedne borbe albanskog naroda na Kosovu u svojoj borbi za nacionalno oslobođenje, protiv velikosrpskog aperthejda i namjere protjerivanja albanskog naroda sa Kosova. Tako i danas se PR zalaže za međusobno priznavanje Srbije i Kosova i uspostavljenje saradnje među dva naroda, kao preduslova i osovine borbe za oslobođenje balkanskih naroda od imperijalizma.

PR je podržala borbu crngoroskog naroda za ostvarenje svoje nacionalne samobitnosti. I danas je PR u borbi za odbranu te samobitnosti, da se Crna Gora odupre svim nasrtajima kako bi se ugušila crnogorska nacionalna samobitnost i njena državnost. No, PR će biti za vođenje borbe za oslobađanje Crne Gore od njenog podaničkog položaja spram zapadnog imperijlaizma i NATO okupacije.

PR se zalagala uvijek za očuvanje jedinstvene Makedonije s pravom njenih narorda da sami određuju puteve svog razvoja. Stoga je PR danas za uključivanje borbe ravnopravnih naroda Makedonije u jedinstveni otpor naroda Balkana za svoje oslobođenje.

PR je uvijek isticala da je cijenu velikosrpske politike na Balkanu uvjek i najviše je plaćao sam srpski narod. Ta velikosrpska politika je uvijek bila sredstvo u rukama vladajućih političkih snaga u Beogradu, a ujedno i sredstvo velikih sila koji su upravo koristili tu moćnu snagu radi međusobne borbe na Balkanu.

Mi smatramo da danas svaki poraz, prije svega snaga velikosrpkog nacionalizma, koje se nisu nikada odrekli svojih lokalimperijalističkih projekata, potom i ostalih nacionalizama, u sadašnjioj situciji, otvara mogućnost za veće povezivanje balkanskih naoroda i veće mogućnosti građenja jedinstvenog otpora imperijalizmu.

PR se takođe zalaže za apsolutna prava svih regionalnih podebnosti u svim državama poputu Vojvodine, Sandžaka, Dalmacije, Slavonije,Istre…, kao i prava svim nacionalnim manjinama u svim državama Balkana bez ikakvih ograničnja.

Zaključni stav PR je da dok god postoji imperijalističko zavisnost i ropstvo, kao i marionetski režimi na Balkanu ne može se riještiti nacionalno pitanje, jer to nije u interesu niti imperijalista niti vladjućih klika balkanskih država.

No, kao što imperijalisti mogu svojom silom vještački ujediniti balkanske narode u njihovom ropstvu radi ostvsrenje svojih interesa, njihovo oslobođenje od imperijalizma, diktature kapitala i opšte neslobode i potčinjenosti može se ostvariti jedino kroz internacionalistički pokret zasnovan na klasnim interesima tih obespravljenih masa.

PR smatra da je moguće ujediniti sve balkanske narode u zajedničkoj borbi protiv imperijalizma.

PR smatra da balkanske obespravljene mase, koje se nalaze na poluperiferiji centara kapitala, moguće ujediniti na klasnoj osnovi u jedinstveni pokret, bez obzira na sve nacionalne i druge podjele.

Balkan slobodnim balkanskim narodima!
Balkanskim pokretom otpora!