Da bi se u išta valjano napravilo u bilo kojoj oblasti ljudske djelatnosti mora postojati i taj otklon spram postojećeg, vladajućeg. Tako i u politici, da bi se napravio prodor iz obruča postojećih društvenih odnosa i stega mora se praviti iskorak spram ustaljenog, ali i proglašenog “progresivnim” i “obećavajućim”.
Nas ovdje ne interesuje taj otklon od nacionalsitičkih, fašističkih i neoliberalnih shvatanja i njihovih hordi, uvijenih u najsuptilnije metode porobljavanja, pljačke ili brutalnog uništenja u izazvanim i podsticanim sukobima. U našem žaru koji nas podstiče da budemo prije svega slobodni ljudi i borci, nas zanima da napravimo otklon od svih onih shvatanja koje unose pometnju, zamagljuju suštinu i otežavaju da se požar klasne borbe obespravljenih masa rasplamsa u svojoj punoći.
Znači nas otklon mora biti direktan i jasan.
Mora se uništiti postojeća tzv. evropska ljevica i njeni recidivi i imitacije na Balkanu. To uništenje je neophodno zbog prirode te ljevice koja je svoj “opus dei” ograničila u okvirima jedne od bogatijih tvrđava imeprijalizma, krećući se u nihovim zadatim okvirima, “zidinama”, prenebregavajući osnovni globalni sukob, taj klasni talas koji na svom putu briše i sve te imperijalne tvrđave. I gdje sve njene koncepcije i želje za prevladavnjem kapitalističkog svijeta ostaju samo jalovi pokušaju, a često u službi samog imperijalizma i nadnacionalngo kapitala.
U čemu je odgovor na njihovu kapitulantsku poziciju?
Osnovna razlika je u poimanju prevazilaženja diktature kapitala i otporu imperijalizmu. Dok je revolucionarna pozicija fokusirana na rušenju diktature kapitala, robno-novčanog svijeta i privatne svojine i oružani otror imperijlističkom porobljavanju, dotle su kapitulanti za djelovanje u okviru te dikatature kapitala, željom da se on postepeno reformiše i bez ozbiljnije želje za suprostvaljanjem imperijalistima.
Iz te osnovne razlike proizilaze i sve ostale naše razlike.
Ta ljevica se kreće u zadatim koordinatama postojećeg svijeta i ona reaguje na ono što im taj svijet servira. I ona više ne razmišlja o mogućnosti rušenja temelja na kome počiva taj svijet neslobode. To je stari i svima poznati sukob između reformista i revolucionara. Sve ovo poznato ponavljamo jer današnji trenutak na ovim našim prostorima zahtjeva da se ponovo zgaze ti žohari, ne toliko zbog njihovog kapitulanstva, nego prije svega zbog potrebe tog istorijskog proboja u postojećem.
Danas je na Balkanu osnovna revolucionarna lozinka – Balkan balkanskim narodima. Nju sada počinju preuzimati sluge kapitala u balkanskim zemljma, jer im je to naređeno, kao i sami reformisti. No, dok te sluge pod tim podrazumijevaju taj Balkan kao dio većeg pljačkaškog kolača, pod zaštitom sile imperijalista, drugi, reformisti u suštini sanjaju Balkan kao dio neke “neprotivrječne i socijalno uređene Evrope”. Kao što uostalom i svaki malograđanin neprestalno sanja neko svoje “ostrvce slobode”.
I upravo kroz stvarni sadržaj parole Balkan balkanskim narodima, revolucionarni pokret može ojačati i postati sila na ovim prostorima, jer njen imperativni karakter podrzumijeva vlast balkanskih masa, oslobođenih neokolonijalnog ropstva i marionetskih, pljačkaških klika.
Uništenje reformističke ljevice koja se često pokriva simbolima i frazama revolucionarnog pokrete je u interesu razvoja pokreta. Ne zato što su njene pristalice veći neprijatelji od fašista i ostalih sljedbenika diktature kapitala, nego zato što su smetnja za uspješnu borbu na glavnom frontu rušenja diktature kapitala. Što su posredno sredstvo u rukama klasnog neprijatelja. I što globalnom nadnacionalnom kapitalu upravo odgovara takva ljevica koja će pod simbolima revolucionarnog pokreta provoditi interese tog kapitala. Forme “modernog fašizma” i forme “moderne ljevice” su na istom zadatku – odbraniti temelje prevaziđenog svijeta pred naletom pobunjenih masa, koje ne žele više da žive pod uslovima i pravilima tog svijeta.
No, uništenje takve ljevice ne dešava se samim fokusiranjem na njeno djelovanje i osporavanjem te idejne pozicije. To istorijsko razgraničenje se ostvaruje, kao i do sada – djelovanjem sa revolucionarih pozicija. Tada obespravljene mase spoznaju koja sila je spremna da rješava njihove osnovne egzistencijalne i klasne probleme, i slijediće tu silu. I tada sva ta tzv. evropska ljevica i njena imitacija na balkanskim prostorima mora završiti u redovima pobunjenih masa ili pred streljačkim vodom tih revolucionarnih masa.
Balkanskim pokretom otpora!