Stav PR povodom rata na Bliskom istoku

Međuimperijalistički rat traje i zahvata nova područja. Evidentno je da sve nagomilane unutrašnje protivrječnosti eksplodiraju paralelno, zavisno baš sa tim ratom, a koji ih još više akcentuje i produbljuje. Štaviše, upravo su ovi procesi neraskidivo vezani jedni za druge i deo su opšte kapitalističke krize koja je temeljna i iz koje nema više povlačenja nazad.

Palestinska nacionalnooslobodilačka borba primjer je jedne borbe koja je istorijski progresivna i opravdana, a traje paralelno sa međuimperijalističkim nadmetanjem na Bliskom Istoku. U ovom trenutku te protivrječnosti idu na ruku palestinskom pokretu. U tom smislu Partija rada podržava jedinstveni palestinski otpor i taj otpor ne može biti slomljen bez obzira na obim ubistava, genocidne politike i razaranja na koje je izraelski reakcionarni režim spreman. Omča oko vrata izraelskog režima, a koje se zove palestinsko nacionalno pitanje sve se čvršće steže i nije pitanje da li će ono pobediti, već kada.

Izrael je već decenijama udarna pesnica zapadnog imperijalizma predvođenim SAD na Bliskom Istoku, a poslednjih godinu dana je pokazalo da on i nije sposoban samostalno da ratuje i djeluje, bez podrške svojih zapadnih saveznika. Upravo zato palestinska borba ima veliki značaj na razaranju trenutno najmoćnijeg imperijalističkog saveza na svijetu, a čije je uništenje od glavnog interesa za proleterske mase svijeta.

Promena odnosa snaga u svijetu i samom bliskoistočnom region dokazuju takođe da tzv. unipolaran svijet nije moguć, a protivrječnosti  koje će se jasnije pokazati u budućnosti će potvrditi i da zamišljeni multipolarni svijet je isto tako nemoguć. Iza ovih fraza kriju se koncepti tzv. ultra-imperijalizma sa jedne strane, i mogućnost „mirnog“ koegzistiranja sa druge strane. Istorijska praksa je već dva puta takve koncepte slamala i širila stepen ljudskog oslobođenja.

Nastavak ove globalne  međuimperijalističke borbe , a koja je u svojoj suštini borba za nova tržišta, uticaj i teritorije može i preneće se prije ili kasnije na ostatak regiona. Ovo će znatno otežati nacionalnooslobodilačke, kao i klasne borbe, međutim, međusobno imperijalističko iscrpljivanje isto tako daje prostor za organizovani revolucionarni komunistički pokret čija je masovna pojava istorijska nužnost.

Širenje sadašnjeg konflikta na Bliskom Istoku, bi značilo i prelivanje na Balkan – manje ili više direktno, što bi ponovo dovelo balkanske mase na poprište ratnih sukoba.

Partija rada je već ranije iznijela svoj stav da Balkan, prije ili kasnije, ne može ostati izvan tih medjuimperijalističkih sukoba, bilo da je to sukob u Ukrajini, Bliskom Istoku ili neko novo žarište. I Partija rada je takođe iznijela svoj stav da balkanski režimi više nemaju mogućnosti, niti im se to dozvoljava da ratuju  medjusobno, već mogu biti samo dio tog opšteg medjuimperijalističkog sukoba. Odnosno, da balkanske mase mogu samo da budu topovsko meso u tom sukobu ili da u protivnom  stvaraju sopstvenu silu zajedničkog otpora.

Balkanskim pokretom otpora!

STAV PR U VEZI POLITIČKE SITUACIJE U SRBIJI

Povodom izbora u Srbiji, Partija rada je ranije zauzela stav gdje je apostrofirala farsičnost samih izbora, da oni služe samo vladajućoj klasi za održavanje svoje hegemonije, i da su se revolucionarne partije u današnjem svijetu jasno odredile spram tzv. parlamentarne demokratije i besmisla njihovih izbora.

PR je takođe istakla da će se posle izbora zaoštriti sukob dvije kompradorske struje u okviru vladajuće klase, koje će tražiti podršku spolja, kako od Rusije tako i zapadnih imperijalista. Taj sukob može dobiti na intenzitetu jedino ako se imperijalisti odluče za otvaranje novog fronta ili otvorene bitke za konačnu prevlast u Srbiji. Mase u Srbiji trenutno ne podržavaju, niti su spremne da se bore za interese niti  jedne od ovih struktura koje su se već potpuno demaskirale – jedne kao predstavnika pljačkaškog, do kraja korumpriranog i mafijaškog režima i druge, formalno suprostavljen režimu,  s ciljem personalne smjene jedne vladajuće garniture drugom na istim klasnim osnovama.

PR u sklopu sadašnjeg opšteg međuimperijalističkog rata i narastanja pobune obespravljenih masa u svjetskim okvirima, podržava otpore masa koji su upereni protiv svih sistema koji su neposredni izraz i zaštitnici kapitalističkih odnosa, odnosno svega što vodi njihovom slabljenju. Zato PR podržava jačanje tenzija i suprotnosti u samoj vladajućoj klasi Srbije i političke sukobe koji iz toga proizilaze jer se time stvaraju uslovi za jačanje klasne svijesti i jačanje klasnog otpora u radničkoj klasi i ostalim širim slojevima.

PR smatra da bi poraz režima u Srbiji stvorio veći prostor za jačanje Balkanskog Pokreta Otpora kao instrumenta otpora protiv porobljavanja prije svega protiv zapadnih, a onda i ostalih imperijalista. Istovremeno, Partija rada smatra da u sadašnjem političkom trenutku razlika između vlasti i tzv. opozicije u Srbiji je samo u jednome – koga obespravljene mase trebaju prvo zgaziti.

PR poziva na otpor vladajućim kompradorskim režimima, koji nemaju ništa zajedničko sa interesima najširih masa – u otpor služenju balkanskih masa kao sredstva i topovskog mesa u medjuimperijalističkim sukobima.

Stav PR o izborima u Srbiji

   Izbori u uslovima tzv. parlamentarne demokratije odavno su označavani farsom. Izbori jesu prvenstveno liberalno rešenje za krizu samog kapitalizma a onda i objektivni instrument klasnog neprijatelja. Opredeljenje komunističkih i radničkih partija da učestvuju na   izborima u uslovima i po pravilima te parlamentarne demokratije bilo je uvek uvod u njihovu kapitulaciju pred klasnim neprijateljem. Praksa je potvrdila da su takve partije, kada bi ušle u buržoski parlament, ili čak dolazile na vlast, nastavljale da se ponašaju i vladaju po koordinatama tog istog sveta, odnosno po normama diktature kapitala. I to pitanje učešća na izborima je skinuto sa dnevnog reda u revolucionarnom pokretu.

  Šta je odlika sadašnjih izbora u Srbiji koji se dešavaju u trenutku međuimperijalističkih sukoba koji potresaju svet i opšte krize kapitalizma i po čemu se oni razlikuju, i da li se razlikuju od prethodnih?

Ne, ne razlikuju se od predhodnih jer se radi o borbi dve kompradorske struje koje se bore za vlast. I jedna i druga zastupaju interese kapitala, nacionalne buržoazije, male ili krupnije (koja je na kompradorskim pozicijama) i sve više i isključivo u interesu multinacionalnog kapitala. U Srbiji je glavno političko pitanje kome će se oni prikloniti. Političke partije se više ni ne trude da sakriju svoje sluganstvo Zapadu, ili ruskom, a sve više i kineskom imperijalizmu.

Šta je novo oko ovih izbora?

  Zbog te kompradorske uloge i raspoloženja masa, buržoazija trenutno ne pokreće „velika nacionalna pitanja”, tj. ne služi se agresivnom nacionalističkom retorikom. Vlast nastupa sa nekakvim kvazipatriotizmom o „očuvanja Srbije“ i lažima o neviđenom prosperitetu i visokom standardu stanovnistva, dok tzv. opozicija trubi o mafijaškom, pljačkaškom, autoritarnom i nasilnom karakteru režima. To “očuvanje Srbije”, odnosno “rušenje autoritarca” se smešta u međusobno guranje kompradora ko će pre stati pod zapadni ili ruski i kineski kišobran. I ta podela će jačati i nakon ovih izbora, a i sami sukobi među kompradorima će dobijati na značaju, jer ta tendenicja nije samo u Srbiji nego skoro u celom svetu, kada dolazi vreme opredeljivanja i nemogućnosti ostajanja po strani. Ta se podela već vidi i po stavovima oko rata u Ukrajini, Palestini, sankcijama Rusiji, EU ili BRIKSU, davanje koncesija svojim nalogodavcima itd.

Treba reći i to da će krupnom kapitalu i imperijalistima koji budu odneli prevagu na Balkanu biti svejedno u ideološkom smislu ko vlada Srbijom ukoliko ispunjava njihove naloge i pristaje na razne oblike pljačke i faktički okupacije. I toga su svesni i na to spremni i jedni i drugi kolaboracionisti Srbije.

Ono što je još novo je da izbori pokazuju, kao nikada do sada, odsustvo prisutnosti radničke klase na njima. Kao da radnicka klasa i ne postoji, odnosno da je samo sredstvo za sitno potkupljivanje.

  Međutim, najmnogobrojnija, a ujedno i najobespravljenija klasa polako, ali sigurno počinje da shvata da vladajuće i opozicione stranke preskaču pitanja koja njih pritiskaju. Počinju da shvataju da njihove plate znače sve manje i manje, a položaj sve teži i nesigurniji, i da će pre ili kasnije morati da se okrenu drugačijem obliku sagledavanja stvarnosti. Oni će shvatiti da jedini izbor koji mogu da učine je da se oslobode naslaga apatije i da se organizuju u sasvim novom obliku, u sasvim novu političku snagu sa svojom avangardom koja će izvirati iz same klase, zastupati njihove suštinske interese i biti predvodnik u klasnoj borbi.

Ta avangarda svakako nisu „revolucionari“ koji se kriju iza glasačke kutije i (ne)svesni su instrument klasnog i ideološkog neprijatelja. Koliko god subjektivno bili dobronamerni, objektivna realnost nam pokazuje da ovaj način „borbe“ tupi oštricu revolucionarnih procesa i služi kao peta kolona najreakcionarnih elemenata društva.

Jasno je da svi komunisti moraju biti protiv bilo kakvog oblika „taktičkog glasanja“ ili sličnih kratkovidnih „taktika“ što ih propagiraju „angažoavani“ intelektualci i predstavnici radne aristokratije.  Vrijeme farsičnog legalizma je za nama i forme najširih oblika odlučivanja masa će graditi paralelno i neodvojivo sa novim revolucionarnim ciklusom klasne borbe.  

 Zato je bez dosledne revolucionarne strategije, koja proističe iz oružanog pokreta i masovne podrške najširih eksploatisanih masa, ta njihova taktika je još jedna buka pred još jedan poraz same klase i doprinos mraku koji vlada u balkanskoj krčmi koja se ovaj put zove Srbija.

Stav Partije rada: Palestina

Partija Rada je uvijek podržavala pravednu borbu palestinskog naroda protiv kolonijalnog cionističkog režima. Borba palestinskog naroda je ujedno i pokazatelj svim ugnjetenim i eksploatisanim narodima da jedino odlučni i udruženi otpor otvara perspektivu za oslobođenje tih naroda.

Režim u Izraelu predstavlja i udarnu pesnicu američkog i ostalih zapadnih imperijalista za očuvanje njihovih pljačkaških ciljeva na Bliskom Istoku i jedna od bitnih karika zapadnog imperijalizma u njihovom nadmetanju sa ostalim imperijalistima za globalnu dominaciju.

Izraelski reakcionarni režim je neprijatelj palestinskog naroda i samog naroda Izraela, i njegovo uništenje je u interesu ne samo palestinskog naroda, naroda Izraela, nego i naroda Bliskog Istoka i cijelog svijeta.

Sadašnje započinjanje sukoba je posljedica politike izraelskog režima u nastojanju da proširi svoju teritoriju i ojača svoju kolonizaciju. Akcije palestinskih boraca ujedno predstavljaju samo opravdani odgovor na dugogodišnje pogrome, eksproprijaciju i nasumična hapšenja i ubistva palestinskih civila.

No, ono što je već sada izvjesno je da nikada više izraelski režim neće biti u prilici da nastavi sa politikom okupacije i terora bez sve većeg otpora, a sa pogubnim posljedicama za samu izraelsku državu.

Partija Rada isto tako smatra da palestinske mase ne smeju postati oruđe u rukama drugih imperijalista koji bi njihovu opravdanu borbu iskoristili za svoje ciljeve.

Posljedice sadašnjeg rata su već skoro nesagledive po oba naroda i stradanja će se nastaviti dokle god postoje uzroci nestabilnosti i ratova na Bliskom Istoku. Zato je uništenje cionističkog režima u Izraelu, poraz imperijlista i reakcionarnih režima na Bliskom Istoku, uz stvaranje slobodne Palestine istorijski zadatak palestinskog naroda, naroda Izraela i svih naroda tog regiona.

Drugog puta za te narode nema niti istorijski dogovor među njima može drugačije glasiti.

Stav Partije rada

Povodom najnovijih dešavanja na Kosovu iznosimo svoj stav.

Partija rada je od početka svog djelovanja bila za pravednu borbu albanskog naroda na Kosovu za nacionalno oslobođnje, kao i na njegovo pravo na samoopredeljenje.

Podržavali smo borbu albanskog naroda za nezavisnost Kosova, iako ta borba nije mogla biti ostvarena bez pomoći zapadnog imperijalizma, a što je uslovilo da je Kosovo jednu okupaciju od strane velikosrpkog režima u Beogradu zamijenilo novom okupacijom od svojih „oslobodioca“.

Današnji režimi u Beogradu, Prištini i Tirani su kolaboracionistički i u službi jednog ili više imperijalsta i oni ne mogu dovesti do oslobođenja najširih masa srpskog i albanskog naroda. Oni su samo sredstvo u rukama imperijalista koji ih koriste za svoje nadmetanje na Balkanu.

Takođe tzv. opozicija ovim režimima je samo druga strana iste medalje, istorijski neutemeljena u smislu spremnosti vođenja srpskih masa u obračunu sa velikosrpskim nacionalizmom, ili vođenju albanskih masa u suprostavljenju novim okupatorima.

Pozivamo da se ne učestvuje u buržoarskim sukobima, mase će sve više biti u ovakvim situacijama gde se jasnije prepoznaje u kom pravcu treba krenuti, koje su istinske vrednosti i za šta se treba boriti.

Parija rada podržava jačanje otpora imperijalistima u balkanskim masama jer ih taj otpor može jedino dovesti do slobode i spriječiti krvoproliće u ime interesa američkog, evropskog, ruskog ili bilo kog drugog imperijalizma.

Partija rada se zalaže za jačanje pokreta otpora sadašnjem stanju i  građenju zajedništva među balkanskim narodima, ali ne pod diktatom krupnog kapitala i imperijalista za njihove osvajačke i pljačkaške interese, već na bazi istinske ravnopravnosti balkanskih naroda, a koja se može ostvariti jedino upornom i odlučnom borbom protiv imperijalista, domaćih kolaboracionista i njihove mafijaške diktature kapitala.

Živio Balkanski Pokret Otpora!

Stav Partije rada

Pred prelomne trenutke za balkanske narode Partija rada ponavlja svoje političke stavove.

Partija rada je uvijek isticala da svoje ideološko uporište nalazi u borbi jugoslovenskih naroda za oslobođenje tokom Drugog svjetskog rata, odnosno u partizanskom pokretu predvođenim komunističkom partijom na čelu sa Titom, kao i samoj socijalističkoj revoluciji  i temeljima novih socijalističkih društvenih odnosa.

Kao partija zasnovana na proleterskom internacionalizmu, Partija rada smatra da je izdaja proleterskog internacionalizma od strane Tita i prelaska na revizionističke pozicije, kao i svrstavanje u neprijateljski tabor zapadnih imperijalista, bio onaj početni impuls za restauraciju kapitalizma u Jugoslaviji i glavni uzrok njenog raspada.

Continue Reading

STAV PARTIJE RADA

Ma koliko se trudile nacionalističke horde da je devedesetih godina prošlog vijeka razbiju nijesu uspjele.

Ali su uspjele da je toliko osakate, da je danas BiH nešto između, između stvarnog i tamo negdje, s tendencijom da potpadne pod potpunu okupaciju, sa ostavljenim identitetskim simbolima koji ništa ne znače i sa poslušničkom kompradorskom vlasti, ili da ponovo potone u sukobe sa nacionalističkim barjacima koji će sada imati mnogo manji značaj jer će sada biti dominantni oni imperijalistički za koju će ginuti bosanska mladost sa svih njenih strana.

Da li su mogući novi sukobi u BiH?

Ne, ukoliko se bude pitao narod. A sami vladajući kompradori nisu sposobne za tako nešto, niti im je stalo do stvarnog sukoba. Da, ukoliko se međuimperijalistički sukob iz Ukrajine proširi na Balkan, posebno uslijed destabilizacije i otvorene bitke imperijalista za Srbiju.

Sada, sa novim pokušajima učvršćenja svog kompradorskog režima u Bosni i Hercegovini, zapadni imperijalisti, većinom američki, prisliljeni su da sve otvorenije utiču na veću zavisnost svojih polukolonija (BiH među njima). Zbog zaoštravanja svjetske krize BiH ulazi u sve dublju zavisnost i okupaciju od inostranog kapitala. OHR je jedan od glavnih alata u nametanju volje inostranog kapitala narodnim masama BiH, pokušavaju da uspostave zakone koje bi zadovoljile potrebe njihovih kapitalista. S takvim načinom rada imperijalistički okupatori upravo pokazuju svoje pravo lice i sve otvorenije i slobodnije nastupaju, spremni da BiH prodaju bilo kome ako im je to interes.

U BiH dolazi do sukoba ne samo ruskog i američkog imperijalizma, već i između svih drugih imperijalista koji imaju sopstvene interese u regionu, a koji ne žele da kompromituju svoju poziciju kako bi pomogli interesu drugoga imperijaliste.

Upravo kroz te sukobe jedni druge slabe i daju više prostora za nešto sada naizgled nemoguće – za razvoj revolucionarnog pokreta unutar BiH.

U BiH se primjećuju naznake zaoštravaja protivriječnosti između narodnih masa i imperijalističkih okupatora i pojavljuju se prvi znaci spremnosti na otpor. U isto vrijeme dolazi do zaoštravanja protivriječnosti između nacionalnih i sitnih kapitalističkih slojeva sa imperijalizmom koji ugrožava položaj nacionalnih i sitnih buržuja i tjera ih da se bune.

Zbog zaoštravanja ovih protivriječnosti dio narodni masa je nedavno izašao u protest protiv OHR-a i ugrožavanja nacionalnog suvereniteta Bosne i Hercegovine. Međutim, u ovim protestima narodi Bosne su vođeni od strane političkih predstavnika slojeva nacionalne i sitne buržoazije kao jedine klase u ovom momentu sa dovoljno političke moći za takav poduhvat. Ovu protesti narodnih masa sa višim i srednjim slojevima na čelu će neizbježno završiti u porazu za narodne mase. Buržoazija nije sposobna da vodi istinsku antiimperijalističku borbu, i uvijek je spremna na kompromis na štetu radničkih i potlačenih masa BiH.

Historija je bezbroj puta pokazala da je jedini put do istinskog nacionalnog oslobođenja nacija i naroda samo kroz oružanu borbu vođenu od strane narodnih masa koje vodi proleterska klasa kroz svoju partiju.

Partija rada jeste i uvjek će biti uz narodne mase Bosne i Hercegovine u svojoj pravednoj borbi protiv imperijalističke okupacije, ali naglašava da put do pobjede naših naroda nad imperijalizmom vodi kroz stvaranje revolucionarne političke sile koja bi zajedno sa narodnim masama stvorila i branila nove organe političke moći na prostoru Bosne i Hercegovine.

Obespravljenje mase Bosne i Hercegovine trenutno su još u defanzivi prema vlasti, imperijalističkim okupatora i svojim kapitalističkih krvopija. Pojedini izlivi nezadovoljstva i bunta imaju taj stihijski, neorganizovani otpor, bez jasnog cilja i bez jakog revolucionarnog subjekta koji bi predvodio taj otpor protiv strane okupacije i njihovih slugu u Sarajevu, Banja Luci i Mostaru. Predvodio borbu ujedinjenog naroda Bosne I Hercegovine za jedinstvenu i ponovo prkosnu Bosnu.

SMRT KOMPRADORSKIM SLUGAMA OKUPATORA!

SMRT OKUPATORIMA i RAZBIJAČIMA BOSNE I HERCEGOVINE!

BALKANSKIM POKRETOM OTPORA!

Stav PR: “Sukobi” srpskih i albanskih marioneta

Partija rada je od svog osnivanja podržavala pravednu borbu albanskog naroda na Kosovu za nacionalno oslobođenje od   beogradskog režima.

Oslobađanje od velikosrpske čizme s kraja dvadesetog vijeka nije značilo slobodu naroda Kosova. Oni su potpali pod čizmu moćnijeg gospodara i postali još jedno sredstvo u imperijalističkom nadmetanju na Balkanu.

Sadašnje tenzije oko Kosova kojim se od strane beogradskog režima, uz podršku ruskih imperijalista, daje posebna pažnja je u službi izazivanja većih sukoba na Balkanu, odnosno otpora ruskog imperijalizma da ne bude potisnut sa Balkana. Istovremeno je to i nastojanje agresivnog zapadnog imperijalizma da u potpunosti stavi Balkan pod svoju kontrolu, i od kojeg kosovske vlasti, u svojoj servilinosti i nemoći, traže zaštitu, ne pomišljajući da nastave borbu za oslobođenje naroda Kosova.

Partija rada sva dešavanjana na Balkanu koja nose mogućnosti ozbiljnijih sukoba ne smatra samo izrazom megalomanskih i nerealnih težnji reakcionarnih balkanskih režima, nego prije svega  kao sastavni dio šireg međuimperijalističkog sukoba. U ovom slučaju sukoba zapadnog i ruskog imperijalizma.

Stav svih revolucionara u ovom istorijskom trenutku mora biti potpuno jasan – odlučno buđenje svijesti u potčinjenim balkanskim  masama.  U tim masama koje žele pobjeći sa Balkana u nadi za boljim životom i tim masama koje ne mogu pobjeći sa Balkana pred cunamijem sloma globalnog ekonomskog sistema. Buđenje otpora u samoj radničkoj klasi koja je odavno razbijena i dezorjentisana, i koja ne posjeduje dovoljni nivo proleterske svijesti o svojoj snazi i mogućnostima udruživanja u moćnu silu – silu koja će se suprotstavljati imperijalističkoj okupaciji Balkana i uništiti njihove sluge; u silu kako bi se povratila snaga balkanskh masa koje bi, kao u nekim prethodnim vremenima, dale doprinos u rušenju starog svijeta. 

Partija rada smatra da samo udružena sila balkanskih naroda može dovesti do slobode, da ne budu potrošna roba, ginući za interese globalnih predatora.

Jačajmo zajedništvo među albanskim i srpskim narodom u interesu mira na Balkanu!

Jačajmo otpor albanskog i srpskog naroda NATO okupatorima i svim drugim imperijalistima!

U internacionalističkom stroju zajedno sa pobunjenim masama svijeta!

Balkanskim pokretom otpora!

Bijeda evropske ljevice

Od kada je početkom XX vijeka kapitalizam ugušio revoluciju u Njemačkoj, ne dozvolivši da se širi “kuga boljševizma” na Zapad, evropski proletarijat je sve više tonuo na reformističke i oportunsitičke pozicije, nesposoban da predstavlja stvarnu opasnost za tzv. zapadni svijet kapitala. Za to su postojali uzroci prije svega u koncentraciji kapitala na tlu Erope koja je ostala zajedno sa SAD tvrđava kapitalizma u borbi  protiv komunističkog svijeta iza “gvozdene zavjese”,  uz dobro izgrađeni repesivni aparat i snažnim propagandnim mehanizmima koji su sužavali mogućnost revolucionarnog organizovanja. Sa druge strane, položaj evropskog proletarijata je bio položaj radničke aristokratije u odnosu na proletarijat kolonijalizovanih i nerazvijenih zemalja u ostatku svijeta. Ovaj izlog potrošačkog društva proklamovanih „političkih sloboda“  neodoljivom silom je mamio svjetsku sirotinju da dolazi u Evropu po parče hljeba i u političku sigurnost, bježeći od siromaštva i ugroženosti.

Continue Reading