Sve političke podele širom sveta, tako i na prostoru Srbije, oslikavaju duboku klasnu podelu – na one koje su u globalnom sistemu i za sistem, odnosno one koji su izbačeni iz sistema, nemaju mesta u njemu i koji su protiv sistema. Prvi su: korumpirani političari, bankarski i militaristički krugovi, policajci, paramilitarne i fašističke snage, vrh crkvenog klera ,medijski magnati, deo kupljene inteligencije i veći deo državnog činovništva . Na drugoj strani su: nezaposleni, radnici, seljaci, sitni kapitalisti i sitni činovnici, studenti koji još nisu vrbovani od sistema, kao i dobar deo zatvorenika po sve punijim kazamatima.
Sa sveopštom krizom kapitalizma rastu u antagonizmi i klasna mržnja izmedju ovih polarizovanih grupacija. Zato i režim u Srbiji, poput ostalih režima Evrope, sve više otvara vrata za prodor novih oblika fašističke ideologije. Ispod svakodnevne, zaglušujuće propagande o borbi režima protiv organizovanog kriminala, ne krije sa samo namera političkih kriminalaca da brane svoje lične pozicije od drugih mafijaša, već i namera režima da iskoristi trenutnu situaciju i da nizom zakona i uredbi prilagodi Srbiju novim formama fašizma. Sledeći primer ostalih zemalja, Srbija ubrzano jača vojsku spremnu da učetvuje u globalnom terorizmu protiv naroda sveta, a novim zakonima se daju i sve veća ovlašćenja policiji i ostalim delovima represivnog državnog aparata. Time se jasno poručuje narodnim masama Srbije da je palica poditnuta i samo čeka priliku da udari po glavama pobunjenih.