Međuimperijalistički rat traje i zahvata nova područja. Evidentno je da sve nagomilane unutrašnje protivrječnosti eksplodiraju paralelno, zavisno baš sa tim ratom, a koji ih još više akcentuje i produbljuje. Štaviše, upravo su ovi procesi neraskidivo vezani jedni za druge i deo su opšte kapitalističke krize koja je temeljna i iz koje nema više povlačenja nazad.
Palestinska nacionalnooslobodilačka borba primjer je jedne borbe koja je istorijski progresivna i opravdana, a traje paralelno sa međuimperijalističkim nadmetanjem na Bliskom Istoku. U ovom trenutku te protivrječnosti idu na ruku palestinskom pokretu. U tom smislu Partija rada podržava jedinstveni palestinski otpor i taj otpor ne može biti slomljen bez obzira na obim ubistava, genocidne politike i razaranja na koje je izraelski reakcionarni režim spreman. Omča oko vrata izraelskog režima, a koje se zove palestinsko nacionalno pitanje sve se čvršće steže i nije pitanje da li će ono pobediti, već kada.
Izrael je već decenijama udarna pesnica zapadnog imperijalizma predvođenim SAD na Bliskom Istoku, a poslednjih godinu dana je pokazalo da on i nije sposoban samostalno da ratuje i djeluje, bez podrške svojih zapadnih saveznika. Upravo zato palestinska borba ima veliki značaj na razaranju trenutno najmoćnijeg imperijalističkog saveza na svijetu, a čije je uništenje od glavnog interesa za proleterske mase svijeta.
Promena odnosa snaga u svijetu i samom bliskoistočnom region dokazuju takođe da tzv. unipolaran svijet nije moguć, a protivrječnosti koje će se jasnije pokazati u budućnosti će potvrditi i da zamišljeni multipolarni svijet je isto tako nemoguć. Iza ovih fraza kriju se koncepti tzv. ultra-imperijalizma sa jedne strane, i mogućnost „mirnog“ koegzistiranja sa druge strane. Istorijska praksa je već dva puta takve koncepte slamala i širila stepen ljudskog oslobođenja.
Nastavak ove globalne međuimperijalističke borbe , a koja je u svojoj suštini borba za nova tržišta, uticaj i teritorije može i preneće se prije ili kasnije na ostatak regiona. Ovo će znatno otežati nacionalnooslobodilačke, kao i klasne borbe, međutim, međusobno imperijalističko iscrpljivanje isto tako daje prostor za organizovani revolucionarni komunistički pokret čija je masovna pojava istorijska nužnost.
Širenje sadašnjeg konflikta na Bliskom Istoku, bi značilo i prelivanje na Balkan – manje ili više direktno, što bi ponovo dovelo balkanske mase na poprište ratnih sukoba.
Partija rada je već ranije iznijela svoj stav da Balkan, prije ili kasnije, ne može ostati izvan tih medjuimperijalističkih sukoba, bilo da je to sukob u Ukrajini, Bliskom Istoku ili neko novo žarište. I Partija rada je takođe iznijela svoj stav da balkanski režimi više nemaju mogućnosti, niti im se to dozvoljava da ratuju medjusobno, već mogu biti samo dio tog opšteg medjuimperijalističkog sukoba. Odnosno, da balkanske mase mogu samo da budu topovsko meso u tom sukobu ili da u protivnom stvaraju sopstvenu silu zajedničkog otpora.
Balkanskim pokretom otpora!