Lufta e masave shqiptare për çlirim kombëtar para dy dekadash shqyrtohej në kontekst të çlirimit të Kosovës nga pushteti i regjimit të Beogradit dhe të krijimit të Kosovës së pavarur. Ky këndvështrim sot u bë i ngushtë dhe nuk e përfshin thelbin e problemit të masave shqiptare. Kjo luftë merr një përmbajtje të re dhe bëhet më e përgjithshme dhe më e gjerë. Nuk matet më vetëm me shkallën e rrezikut nga Serbia, as me shkallën e pranimit të deritanishëm të Kosovës si shtet dhe formimit të institucioneve shtetërore të saj. Sot kjo luftë ka kuptim dhe mundësitë të ralizohet deri në fund, nëse në të përfshihet edhe lufta për çlirim social të shqiptarëve, serbëve dhe të popujve të tjerë në Kosovë, nëpërmjet çlirimit të tyre social nga diktatura e kapitalit, dhe para se të gjithash, nga robërimi i plotë neokolonial në të cilin Kosova gjendet sot.
Por, për ta ngritur këtë luftë në një nivel më të lartë duhet t’i forcojmë fuqitë e reja politike në Kosovë, të cilat do ta mposhtin si vetë pushtetin, ashtu edhe opozitën; sepse ndër tyre nuk ka dallime të rëndësishme nga këndvështrimi i masave pa të drejta. I vetmi dallim është që të parët janë në mundësi të jenë më të korruptuar, përkatësisht janë në mundësi të vjedhin nga populli dhe t’i shesin resurset e Kosovës. Ata të tjerët, dmth. opozita, tregojnë që sa i përket dy çështjesh të rëndësishme nuk dallohen shumë nga qendrimeve të partive në pushtet. Kjo është çështje e marrdhënieve midis klasave dhe e luftës kundër diktaturës së kapitalit dhe çështje e përhapjes së atmosferës antiimeprialistike në masat e Kosovës. Dhe gjersa pushteti e kërkon drejtpërdrejt mbrojtjen e kapitalit të madh dhe të imperialistëve perëndimore, opozita lëkundet mes vazhdimit të luftës për çlirim kombëtar, nacizmit, britmave sociale të kota dhe gatishmërisë t’u shërbejë imperisalistëve nesër, njësoj si pushtet.
Po të shikojmë gjendjen aktuale në Kosovë, mund të shohim që situata sociale është shumë e vështirë dhe që ka mbi 50% të papunë, numri i emigrantëve rritet gjithnjë e më shumë, sidomos mes gjeneratave të reja, gjë që vetë luftën e masave kosovare e bën më të ndërlikuar. Nga ana tjetër regjimi i marionetëve të korruptuar dëshiron të mbetet në fuqi me çdo kusht, duke e treguar gjithnjë e më shumë anën e tij represive. Për ruajtjen e stabilitetit në Kosovë marrin mbështetje nga imperialistëve perëndimorë, sepse nga pozita e masave shqiptare dhe e Serbisë varet shumë situata në tërë Ballkanin.
Interese të mëdha të imperialistëve në Ballkan, në radhë të parë të SHBAve, Rusisë dhe Turqisë dhe gara e tyre brenda koflikteve më të mëdha, luftrave dhe shpërnguljeve masive, nëkohën e ardhshme përsëri do ta bëjnë Ballkan, dhe me vetë këtë edhe Kosovë, rajon jostabil. Interesi i popullit të Kosovës, para se të gjithash të masave shqiptare pa të drejta, është të mos jenë monedha për transakcione të fuqive imperialiste. Pikërisht ashtu siç ishin të bashkuara përpara shkeljes së çizmës okupatore serbomadhe, kështu sot gjenden përpara sfidave të reja për dhënien e kontributës për fuqizimin e lëvizjes së përgjithshme antiimperialiste, për t’ua kthyer Ballkanin popujve ballkanike. Qëndrimi anash ose përkrahja e njërave ose imperialistëve tjetër do të ishte fatale për çdo rezistencë e masave pa të drejta.
Pozita e përgjithshme e masave popullore çon domosdo drejt formimit dhe forcimit të fuqive politike, të cilat do të dinë të mbrojnë interesat e këtyre masave nëpërmjet bashkimit të luftës për çlirim kombëtar dhe çlirim klasor dhe ngritjen e saj në një nivel më të lartë. Ky proces në fillim, me siguri, do të zhvillohet ngadalë për shkak të rrethanave të përgjithshme në të cilat do të rriten fuqitë politike, por nuk është larg dita, kur pranë flamuriit tradicional shqiptar do të paraqitet edhe flamuri i proletariatit ndërkombëtar. Kjo nuk është vetëm shprehje e dëshirës, por ligji që masat e proletariatit pa të drejta, herët a vonë duhet të hyjnë në trupa luftarake të proletariatit ndërkombëtar.
Për fuqizimin e organizatave revolucionare antiimperialiste në Kosovë!
Përpara Lëvizjes ballkanike së rezistencës!
Borba albanskih masa za nacionalno oslobođenje se pre dve decenije posmatrala u kontekstu oslobađanja Kosova od okupacije režima u Beogradu i stvaranja nezavisnog Kosova. To posmatranje je danas postalo usko i ne obuhvata suštinu problema albanskih masa. Ta borba dobija nov sadržaj i postaje sveobuhvatnija i šira. Ne meri se više ni samo stepenom ugroženosti od režima u Srbiji, niti stepenom dosadašnjeg priznavanja Kosova kao države i izgrađenosti njenih državnih institucija. Danas ta borba ima smisla i mogućnosti da se do kraja realizuje ukoliko se u nju inkorporira i borba za socijalno oslobođenje Albanaca, Srba i ostalih naroda na Kosovu. Kroz njihovo socijlano oslobođenje od diktature kapitala, a pre svega oslobođenje od potpunog neokolonijalnog ropstva u kojem se Kosovo danas nalazi.
No, da bi se ova borba izdigla na viši stepen, moraju ojačati nove političke snage na Kosovu koje će uspeti da poraze snage kako u samoj vlasti, tako i u opoziciji, jer među njima nema neke bitne razlike iz ugla obespravljenih masa. Razlika je jedino u tome što su prvi u prilici da budu više korumprirani , odnosno u većoj mogućnosti za pljačku tih masa i prodaju resursa Kosova. Ovi drugi, tj. opozicija, pokazuje da se u pogledu dva bitna pitanja nije mnogo odmakla od pozicije vladajućih partija. To je pitanje klasnih odnosa i klasne borbe borba protiv diktature kapitala i pitanje širenja antiimperijalističkog raspoloženja u kosovskim masama. I dok vlast direktno traži zaštitu krupnog kapitala i zaštitu čizme zapadnih imperijalista, dotle se opozicija batrga između nastavka borbe za nacionalno oslobođenje, nacionalizma, jalovih socijalnih pokliča i spremnosti da sutra kao i vlast služi imperijalistima.
Ako se posmatra trenutno stanje na Kosovu vidi se da je tamo socijalna situacija izuzetno teška i da je preko 50% nezaposlenih, da broj ekonomskih emigranta poprima sve masovnije razmere, posebno među mlađom populacijom, što samu borbu kosovskih masa čini složenijom. Sa druge strane korumpirani marionetski režim po svaku cenu želi da se održi na vlasti, pokazujući sve više i svoju represivnu stranu. Za to ima podršku zapadnih imeprijalista kako bi održali stabilnost naKosovu, jer od položaja albanskih masa i položaja Srbije umnogome zavisi i situacija na čitavom Balkanu.
Krupni interesi imperijalista na Balkanu i njihovo nadmetanje, u prvom redu SAD, Rusije i Turske u sklopu širih sukoba, ratova i migracija masa, činiće u narednom periodu Balkan, a samim tim i Kosovo ponovo nestabilnim područjem. Interes naroda Kosova, pre svega albanskih obespravljenih masa, je da se izbore da ne budu moneta za potkusurivanje imperijalnih sila. I kao što su albanske mase bile jedinstvene pred najezdom velikosrpske okupatorske čizme, tako se danas nalaze pred novim izazovima da daju doprinos jačanju opšteg antiimperijalističkog pokreta kako bi Balkan pripao balkanskim narodima. Stajanje po strani ili priklanjanje jednim ili nekim drugim imperijalistima je pogubno za svaki otpor obespravljenih masa.
Opšti položaj narodnih masa na Kosovu nužno vodi pojavi i jačanju političkih snaga koje će znati da štite interese tih masa kroz objedinjavanje borbe za njihovo nacionalno i klasno oslobođenje i njeno izdizanje na viši stepen. Taj proces će u početku verovatno teći sporo zbog opštih okolnosti u kojim će se razvijati te političke snage, ali nije dalako dan kada će se uz tradicionalnu zastavu albanskog naroda početi pojavljivati i zastave internacionalnog proletarijata. To nije samo izraz želja nego zakonitost da obespravljene proleterske mase moraju pre ili kasnije stati u borbene redove internacionalnog proletarijata.
Za jačanje revolucionarnih antimperijalističkih organizacija na Kosovu!
U susret Balkanskom pokretu otpora!