Davno je spoznato da je rat samo produženo sredstvo politike. Kada politika, bolje reći pljačka sopstvenog naroda ili kolonija po svijetu zapadne u krizu, kad nije više moguća enormna oplodnja kaptala, i kad se mora razriješiti sve na boljnom polju. Kome sve pripada ta pljačka? I kome pripada to „naše“? Čija postaju naša polja, rude, rijeke, fabrike, životi, budućnost…? No, svakome ratu prethodi dugi niz „dešavanja“ puni lažnog optimizma, lažnih projekata, uljuljkivanja naroda, tupljenja klasnog oprora, masovne manipulacije, mitomanije, duhovne pustoši, gubljenje osjećaja za ljudske vrijednosti, fašizacija društva i, nadasve, sve većeg socijalnog propadanja i beznađa – širenja poslednjeg raspoloženja…
Militarizacija i okupacija Evrope od strane SAD se nastavlja nesmanjenom žestinom. Vojni budžet Evrope se višestruko uvećava. SAD i NATO gomilaju trupe i opremu na granici sa Rusijom. Malograđanska Evropa je uplašena od Rusije, a sve više i od SAD. Fašisti po Evropi preuzimaju vlast, željni da naprave „istorijski revanš“. Rusija se dodatno militarizuje i naoružava. I sve zemlje užurbano kupuju oružje i opremu, uglavnom od SAD i Rusije. Tako ove dvije vojno najmoćnije imperijalističke sile u krizi zarađuju ogromne profite. Kroji se neka nova mapa imperijalne podjele svijeta, a što znači da opadanje moći najmoćnije imperije nikada nije bilo moguće bez mora krvi i ratova.
(„Ima jedno vrijeme kad svršava kurvin pir. Kada svi bježe u božju mater. Skrivaju se po mišjim rupama kukavička gamad. I onda mi vojnici uzimamo stvar u svoje ruke i počinje – šta počinje!? Rat!!!“)
Sudbina mira ili rata na Balkanu je u direktnoj zavisnosti od odnosa SAD i Rusije, odnosno koja će politika pobijediti u vrhovima SAD. Ukoliko se nastavi politika modernog neoliberalnog fašizma i „pohoda na Rusiju“ rat na Balkanu je sasvim izvjestan. Rat kao nastavak politike zapadnih imperijalista radi ujedinjenja Evrope pod modernim fašizmom, odnosno i izazivanja i sukoba od strane ruskog imperijalizma na tačkama van njihove teritorije. Fašisti Evrope i Balkana će priželjkivati imperijalistički rat, a malogrđani neku novu „gvozdenu zavjesu“ i da ih čuva neka čizma od svih „zala“.
Gdje su u svemu tome ogomne i većinske mase obespravljenih? Da li se od ratnih bubnjeva može čuti i njihov glas – glas vapaja za mir u želji za nekim drugim, pravednijim svijetom?
Taj glas se neće čuti, ne samo zato što je još vrlo slab, već što niko od moćnih ne želi da ga sluša. Oni namjeravaju da te milone ljudskih jedinki koriste kao svaki potrošni materijal – kaorobu koju treba iskoristiti. Zato će oni i dalje nastaviti da te mase huškaju jedne na druge, koristeći prvenstveno prisutna nacionalna i vjerska osjećanja kao sredstvo za izazivanja međunacionalne i vjerske mržnje i novih žarišta, bolje reći tezgi za namicanje profita.
Za objedinjavanje otpora obespravljenih masa na Balkanu protiiv rata je posebno problematično svrstvanje tih istih masa za i protiv „putinizma“ i „trampizma“. To je svrstvanje za militarizaciju i direktno potčinjavanju globalnim militaristima u novom ratu. Oni koji protestuju protiv „trampizma“ su psi na lancu zapadnih imperijalista, neoliberalnog fašizma i vojnoindustrijskog kompleksa koji želi nastavak ratne politike protiv ruskog imperijalizma. Oni koji mašu zastavama „putinizma“ su eksponenti ruskih imperijalnih interesa, ne samo u odbrani Rusije od globalnih predatora i zapadnih imperijalista, već i služenju oligarhiji Rusije i njihovom potčinjavanju obespravljenih ruskih i evropskih masa. Oni koji protestuju protiv „putinizma“ su ili malograđanski ljevičari ili fašisti, a oni koji mašu Trampovim likom su još uvijek nedefinisana lepeza krajnjih reakcionara.
Da li je moguća da zaživi ideja narodnog rata na prostoru Balkana i Evrope?
U ovom istorijskom trenutku razmišljati o bilo kakvom otporu imperijalnim moćnicima i njihovim režimskim slugama, koji nam predstavljaju da su “umrežili” skoro cio svijet, naizgled je suluda ideja. Ali to je samo posljedica projekcije njihovog svijeta koji je putem masovnih medija nametnut kao jedini mogući svijet. Međutim, sve više se u samoj praksi pokazuje da taj svijet diktature kapitala ne samo da je prevaziđen, nego i nemoguć. Narodni rat koji je prisutan u mnogim zemljama je izraz klasnog otpora obespravljenih masa protiv imperijalizma i sveopšte bijede i nepravde, ali ujedno i želja da se ne živi po pravilima starog svijeta. Narodni rat je izraz sveopštih potreba obespravljenih masa za slobodom i novim svijetom.
Narodi Balkana zbog sopstvenih tragičnih iskustava iz proteklog perioda ne žele nove ratove. Međutim, nacionalistička svijest je još prisutna, a vidimo da se ona stalno podstiče od strane samih režima kao i globalnih predatora. Zato govoriti o narodnom ratu kroz stvaranje Balkanskog pokreta optora u ovom trenutku sveopšteg odnosa klasnih snaga i raspoloženja masa izgleda preuranjeno i čak kontraproduktivno. No, mi smo naučili jedno – „kada jedna ideja, bilo progresivna ili reakcionarna, obuhvati mase, postaje materijalnom silом“. Zato obespravljenim masama i njihovim najsvjesnijim i najborbenijim dijelovima danas i ništa ne preostaje nego da vode aktivnu kampanju protiv sveopšte militarizacije, fašizacije i imperijalističkog rata. Da sprovode mobilizaciju svih masa koji su protiv rata i svijeta diktature kapitala.
Mir među narodima – rat među klasama!
Balkanskim pokretom otpora!