Davno je spoznato da je negdje na ovim prostorima periferije Evrope, o njoj i da ne govorimo, klasna borba zamrla i da je radnička klasa razbijena i pacifikovana. I površna analiza na stanje u radničkoj klasi nam očito govori da je ona, ne samo idejno dezorjentisna, nego i čak “uplašena” pred silom diktature kapitala i nije sposobna na iole ozbiljniji klasni otpor i borbeno organizovanje. Sve bitke radničke klase i uopšte svih obespravljenih proleterskih masa na ovim prostorima kreću iz početka. To je i posljedica istorijskih potreba za novim klasnim bitkama u novim okolnostima i sa starim- novim sredstvima i metodama borbe.
Naš stav je da se na prostorima bivše Jugoslavije i Balkana već danas odigravaju hiljade i hiljade malih i novih klasnih bitaka. Klasnih bitaka koje su još na tom početnom stupnju borbe poput ponovnog osvajanja prava na štrajk; sve odlučnijeg izlaska na proteste bilo kojim povodom; sve odlučnije spremnosti da se brani “svoje” okruženje pred najezdom multinacionalnog kapitala; sve odlučnija spremnost da se razotkriva karakter samog sistema i diktature kapitala; sve odlučnije da se brane humanističke vrijednosti i traga za klicama novih društvenih odnosa. Ti mali koraci su sve uočljiviji, iako za sada predstavljaju sporedni problem za režime balkanskih zemalja, jer su oni zauzeti nametnutim valom militarizacije i pripremama za aktivnijim učešćem u Trećem svjetskom ratu. S druge strane, diktatura kapitala u svojoj istorijskoj nemoći da rješava osnovne društvene probleme ponovo spas vide u jačanju represivne sile i fašizacije društva. Obe te tendencije – počeci jačanja organizvanije klasne borbe i jačanje represivne sile i fašizacije durštva su u usponu.
Naš stav je da za jačanje klasne borbe i njeno dizanje na viši nivo nije dovoljno samo raspoloženje i spremnost masa da pruže otpor, nego da je potrebna i organizovana sila koja će biti izraz osnovnih težnji pobunjenih masa.
Naš stav je da pobunjene balkanske mase moraju biti sastavni dio opšte pobune svjetskih masa za rušenje kapitalizma. Time se pobunjene balkanske mase izdižu na nivo opšteg – “glavne bitke” jer je kapital već umnogome dostigao taj nivo globalne centralizacije. To podrazumijeva aktivni otpor balkanskih masa suprotstavljanju imperijalistima, njihovoj vojnoj sili, ma sa koje strane dolazila, posebno NATO okupatorima, njihovim bankama, multinacionalnim kompanijama i globalnom informatičkom totalitarizmu.
Naš stav je da pobunjene balkanske mase treba da poraze sve šovinste i fašiste svih boja na balkanskom prostoru pod imperativom njihovog uništenja kao “pete kolone imperijalizma” i osnovnih stubova odbrane pljačkaških marionetskih režima.
Mi stojima na stanovništvu da se moraju sve te početne klasne bitke dići na nivo kada će balkanski režimi biti natjerani da moraju prihvatiti otvorenu klasnu bitku sa pobunjenim masama. Da se balkanski režimi natjeraju da pokažu svoje pravo represivno i kolaboracionističko lice.
Mi posebno stojimo na stanovištu da je došlo vrijeme kada se mora povesti odlučna borba za uništenje dvije idejne struje u okviru samog otpora pobunjenih masa. Prve struje reformističke, kapitulantske gamadi koja ja spremna da svoje “bitke” protiv diktature kapitala vodi u okviru pravila i sistema te iste diktature. I druge, koja klasnoj borbi prilazi sa dogmatskih i šematskih pozicija, van svake potrebe da se iznalaze novi putevi za klasnu borbu u savremenom svijetu. Bez potrebe za poimanjem i analizom savremenih oblika ropstva i bez traganja za novim metodama borbe i suprotstavljanja tom novom ropstvu.
Iz svega gore navedenog, mi jačamo ideju Balkanskog pokreta otpora. Mi jačamo silu koja će biti spremna da jača otpor i vodi borbu.
Balkanskim pokretom otpora!