Razmatrajući političku situaciju CK je, pored analize procesa u razvoju savremenog sveta, vršio i analizu dosadašnjih ocena PR o političkim procesima i zaključio sledeće:
I
Proces globalizacije је samo povećao neravnomjernost u razvoju svijeta već i zaoštrio odnose između imperijalnih sila i saveza, tako da je period tzv. »hladnog rata« između SADSSSR danas, ne samo oživljen nego i produbljen sa novim imperijalnim sukobljavanjima poput: SADEvropa, SADRusija, SADKina, SAD i EvropaRusija, itd. Ovi sukobi nisu ništa novo i oni proističu iz suštine samog kapitalizma. CK posebno apostrofira trku u naoružnju između imperijalističkih sila koja se sve više ubrzava. Zajednički nastup imperijalista se ogleda samo u njihovoj borbi ptotiv tzv. međunarodnog terorizma, odnosno, u osnovi borbi protiv antiimperijalističkih pokreta.
II
Ocena PR o tzv. permanentnom imperijalističkom ratu koje vode SAD, potpomognute od ostalih imperijalističkih zemalja, pokazuje se poptupno tačnim. Proizvodne snage su toliko narasle, kao i cikličnost kriza imperijalizma, da se ne može više govoriti samo o krizi imperijalizma koja se odigrava u određenom vremenskom periodu i koja se razrešava proizvođenjem ratova (odnosno revolucijama), već se radi o stalnom ratu koji je uslov opstanka imperijalizma. Iz ove opšte nužnosti za vođenjem permanentnog rata proizilaze posebni interesi SAD, a to su: kontrola svetskih sirovina, zauzimanje strateških pozicija u odnosu na ostale imperijalne sile u budućim sukobima, borba za uništenje oslobodilačkih pokreta pre nego što oni dobiju toliku snagu da bi mogli potkopati same temelje imperijalizma SAD.
III
CK ocenjuje da borba naroda sveta nije poprimila opšti karakter, što je uslovljeno slabošću revolucionarnih snaga i snazi imperijalista da u ovoj fazi izoluje otpor pojedinih pokreta i zemalja i time lakše vodi borbu protiv njih.
IV
PR podržava sve oružane pokrete u svetu koje vode borbu portiv imperijalista, kao i sve ostale vidove suprotstavljanja imperijalizmu. PR smatara da je odnos preme permanentnom ratu koji svetski imperijalizam predvođen SAD vodi protiv ostalih naroda i oslobodilačkih pokreta u svetu osnov za ocenu o revolucionarnoj odnosno oportunističkoj poziciji pojedinih partija i pokreta.
V
Na Balkanu nisu završeni procesi koji ne bi mogli izazvati nove sukobe. Vojno prisustvo imperijalista je slomilo militantni nacionalizam koji su sprovodio režim u Beogradu, a potom i režim u Zagrebu. Svi režimi balkanskih zemalja su dovedeni u marionetsku poziciju od strane svetskog imperijalizama i samo sučeljavanje i borba interesa pojedinih imperijalističkih sila može dovesti do novog rata na Balkanu. Konkretno – SAD žele da vojnom kontrolom Balkana spreče povratak Rusije na Balkan, ukline se između Evrope i Rusije na liniji: BaltikUkrajinaBalkan, otežaju poziciju Evrope u njenoj tešnjoj saradnji sa Rusijom i tzv. muslimanskim svetom, okruže Rusiju u pripreme se za komadanje njene teritorije i resursa, i spreče rastući otpor protiv NATO i SAD koji se javlja u Turskoj i među abanskim narodom na Kosovu i Makedoniji. SAD nastoje da svoju kontrolu nad Balkanom upotpune nastavkom kontrole albanskog pokreta za nezavisnošću na Kosovu i Makedoniji uz istovremeno stavljenje i režima u Beogradu pod potpunu kontrolu. Svi sukobi koji bi izbili među balkanskim narodima u ovom trenutku, bilo da su podstaknuti od strane SAD ili nekih drugih imeprijalista, primorale bi SAD da ulože sve snage da ne dozvole da im Balkan izmakne kontroli.
VI
Odnos političkih snaga u Srbiji kao i kohabitacija koja je uspostavljenja između vodećih političkih stranaka nagoveštva relativno stabilnu političku situaciju u narednom periodu u Srbiji. Snage Miloševićevog režima su doživele poptunu rehabilitaciju uz pomoć snaga koji podržavaju premijera Koštunicu, tako da treba očekivati produbljenje sradnje među tim snagama i njihovo istrajavanje na stvaranju modela tzv. unitarne Srbije, uz nastojenje da se sačuvaju ostaci Miloševićevog velikoisrpskog projekta – otežavanjem samostalnosti Crne Gore, nastavkom podrške nacionalističkim snagama u BiH, disciplinovanjem Vojvodine, popustljivom politikom prema Bošnjacima u Sandžaku zbog predstojećeg razrešenja odnosa sa CG, i kao najbitnije zadobijanjem međunarodne podrške za sprečavanja stvaranja nezavisnog Kosova, odnosno dobijanje povoljnih pogodnosti za neprotivljenje tom činu. Učvršćenje državnog aparata, sve veća ekonomska i politička zavisnost od multinacionalnpog kapitala, i dalje raslojavanje stanovništva, uz političke skandale i korupcionaške afere, slika je Srbije sa kojom ćemo se suočavati u narednom periodu. Režim nije sposobnan za vođenje nekog novog rata na Balkanu i eventualni njegov »vojni odgovor« događanjima na Kosovu može biti samo epizoda u konačnom dobijanju srtatusa nezavisnosti Kosova i samostalnosti CG, kao i prilika za režim u Srbiji da gubitak Kosova pokuša da kompenzira konačnim uspostavljanjem državnih granica i učvršćenjem svog poretka.
VII
CK procenjuje da pogoršanje uslova življenja ogromne većine stanovniuštva Srbije, kroz obaranje realnih zarada, povećanja ekspolatacije, uskraćivanje osnovnih socijalnih i radnih prava, kao i povećanje stepena nezapolsenosti nije dovelo do povećanja klasnog otpora i uprostavljanja takvom stanju. Uzroci ovome su po oceni CK:
- decenijsko razbijanju radničke klase;
- unošenju ideologije u radničku klasu suprotne njihovim interesima kao što su to nacionalizam i malograđanska, odnosno neoliberalna ideologija;
- nepostojanje proleterske organizacije koja će zastupati i boriti se za interese radničke klase;
- stavljanje tzv. radničkih sindikata u službu režima odnosno multinacionalnog i nacionalnog kapitala;
CK ponavlja u praksi dokazanu istinu da je bez revolucionarne organizacije svaka borba proletarijata nemoguća, odnosno u slučaju stihijskog otpora osuđena na nesupeh. Dok PR ili bilo koja druga revolucionarna organizacija ojača, ne može se govoriti o uzletu klasne borbe u Sbiji, odnosno o predstojećim »socijalnim ratovima«.
VIII
CK procenjuje da se uspešna klasna borba u Srbiji može uspešno voditi, samo ako se uzmu u obzir trenutni odnos klasnih i političkih snaga na celom Balkanu, odnosno i vojno prisustvo imperijalizma i njegovi strateški interesi. Stoga će PR u narednom periodu nastojati da svoju borbu u Srbiji proširi i poveže sa borbom ostalih revolucionarnih snaga na Balkanu.