I
Sukobe u Makedoniji pokušavaju da iskoriste snage velikosrpskog nacionalizma u Beogradu predvođene predsednikom Koštunicom kako bi ojačale svoje pozicije. Njihovo delovanje je usmereno na:
- sabotiranju bilo kakvih akcija koje bi vodile jasnom definisanju statusa Kosova i priznavanju njegove veće samostalnosti. U tu svrhu se Srbi na Kosovu podstiču na razne akcije, dok se u parlamentu vrši pritisak da se donose rezolucija o Kosovu koja , kao i u Miloševićevo vreme, ima propagandni karakter u cilju mobilisanja svih “nacionalnih snaga”;
- prikrivanju stvarnog stanja na jugu Srbije i pozadine samog sukoba. Istovremeno se žele diskreditovati napori onih snaga režima koji nastoje pregovorima sa albanskom stranom naći političko rešenje sukoba;
- pružanju pomoći snagama u Crnoj Gori koje su zavisne od politike Beograda i stalnim pokušajima da se oteža pozicija režima u Podgorici;
- pružanju pomoći snagama u Crnoj Gori koje su zavisne od politike Beograda i stalnim pokušajima da se oteža pozicija režima u Podgorici;
- izbegavanju saradnje sa Haškim tribunalom povodom zahteva za izručenjem Miloševića i ostalih ratnih zločinaca;
- diskreditovanju antinacionalističkih snaga u Srbiji i širenju propagande da samo jaka crkva, jaka država i jaka vojska su put za spas zemlje od propasti.
Partija rada smatra da je sukob u okviru vladajuće grupacije DOS između reakcionarnih, nacionalističkih i antinacionalističkih, prozapadnih snaga neizbežan i samo je pitanje dana kada će on eskalirati. Proces koji je započeo rušenjem Miloševića mora se nastaviti. U slučaju da snage okupljene oko Koštunice odnesu prevagu u borbi za vlast u Srbiji to će označiti i početak velikih sukoba u Srbiji.
II
Istorijski poraz koji je doživeo revizionizam u međunarodnom revolucionrnom pokretu, kao i gubljenje svakog uticaja među masama njegovih nosilaca, kao i njihovo skoro potpuno isčezavanje s političke scene, samo su otvorili put za jačanje istinskih revolucionarnih snaga u svetu. Partija rada sa velikom radošću prati narastanje i plimu revolucionarnog pokreta u čitavom svijetu. PR smatra da je od posebnog značaja razvoj revolucionarnog pokreta u Kolumbiji, Kongu, Turskoj kao i događaji na Filipinima i Indoneziji.
PR je mišljenja da sve veći otpor hegemonističkoj politici SAD u svetu, preteća recesija koja se nadvila nad ekonomijom SAD, strateški savez Peking – Moskva, kao i pretnja gubljenja strateških pozicija SAD, nužno vodi još agresivnijem nastupu američke spoljne politike i njenoj pripremi za otpočinjanje u skorije vreme novog rata.