Aktivisti PR su izveli propagandnu akciju u nekoliko gradova Crne Gore, koja se sastojala od lepljenja plakata, naljepnica, grafitiranja i isticanja banera. Tokom akcije su zapaljene i dvije zastave – NATO i četnička. Cilj akcije je bio da se u masama podstiče otpor korumpiranom i podaničkom režimu i svim onim snagama sa Istoka i Zapada, koje Crnu Goru smatraju svojinom. Takođe, cilj je da jača otpor u masama koji može biti podsticaj i drugim balkanskim narodima da se organizovanije odupru neokolonijalnom ropstvu i ponovnom uvlačenju balkanskih naroda u trgovinu i direktno sučeljavanje nadmoćnijih svjetskih bandita.
U sklopu borbe protiv imperijalizma i jačanja ideje o Balkanskom pokretu otpora, izvedana je još jedna propagandna akcija PR u Podgorici. Cilj akcije je bio da dalje podstiče jačanje otpora u Crnoj Gori, kako protiv NATO i zapadnih imperijalista, tako i protiv svih ostalih imperijalista i diktature kapitala. Akcija je vođena pod parolom: NE U NATO! CRNA GORA CRNOJ GORI!
Partija rada nastavlja aktivnosti na širenju ideje o Balkanskom pokretu otpora, o zajedništvu, ravnopravnosti i miru među balkanskim narodima kao i otpor imperijalističkom ropstvu. Svi ovi ciljevi proizilaze u sadašnjem istorijskom trenutnu iz klasne borbe obespravljenih masa. U tu svrhu je krajem jula na teritoriji Crne Gore održan skup određenih članova i aktivista PR.
Aktivisti Partije rada su izveli akciju solidarnosti sa političkim zatvorenicima u Španiji. Članovi internacionalnih brigada u Rožavi, uhapšeni su u Španiji zbog svog učešća u borbi protiv ISISa. 26. januara policija je pretresla najmanje 11 stanova i radnih mjesta, u više gradova. U pritvoru je zadržan drug Roberto Vaquero, član PML (RC), pod optužbama za saradnju sa terorističkim organizacijama. Ovim revolucija u Rožavi pokazuje svoj uticaj i u Španiji, strah koji prelazi granice Bliskog Istoka.
Primjer intenacionalne borbe u Rojavi i oživljavanje duha španskih internacionalnih brigada je nešto novo što budi nadu u ponovno jačanje internacionalne solidarnosti, a koja je toliko potrebna i podeljenim balkanskim masama.
Sloboda za političke zatvorenike! Sloboda za Roberta! Solidarni sa borbom internacionalne brigade!
Aktivisti Partije rada su nastavili propagandne aktivnosti kao izraz solidarnosti sa pravednom borbom kurdskog naroda za svoju slobodu. Ujedno su te aktivnosti i znak podrške jedinstvu kurdskog i turskog revolucionarnog pokreta.
Ovaj put je izvedena propagandna akcija ispred turske ambasade u Beogradu.
Ćutanje pred terorom turskog režima nad kurdskim narodom je kapitulacija pred najezdom fašizma ne samo u Turskoj, nego i u Evropi kao i na Balkanu. To ćutanje i sama kapitulacija je diktirana ciljevima imperijalista (SAD, Evrope i Rusije), koji u ostvarenju sopstvenih interesa više ne prezaju ni od čega. Pravo na upotrebu sile, dogovaranje na račun drugih naroda, masovni zločini i razaranja za njih su nešto što se podrazumijeva; stoga ti globalni teroristi više ne osjećaju potrebu da se pravdaju bilo kome. I zato je ćutanje pred ovakvom politikom globalnih terorista ne samo izraz licemerja ili kukavičluka, nego i stajanje na stranu tih modernih fašista i zlikovaca.
Ne ćute svi, mnogi dižu svoj glas otpora takvoj politici turskog režima. Dižu glas u samoj Turskoj, otpor je sve veći. Otpor stiže ne samo od revolucionarnih organizacija nego i od svih slobodoumnih ljudi i potlačenih slojeva…
Najnovije objedinjavanje turskog i kurdskog revolucionarnog pokreta je posledica potrebe da se opstane pred naletom brutalne sile turskog režima, ali i direktna posledica samih istorijskih procesa.
Od snage revolucionarnog pokreta u Turksoj, Kurdistanu i na Bliskom Istoku zavisiće i brzina stvaranja revolucionarnog pokreta na Balkanu a to znači i sudbina samog Balkanskog pokreta otpora. Zato je zadatak svih onih koji sebe nazivaju ljevičarima da se jasno odrede prema borbi turskih i kurdskih revolucionara i da se svrstaju. Oni koji budu ćutali, bavili se “važnijim” temama i ne budu preduzimali ni minimum aktivnosti kako bi podržali ovu borbu i time stvarali uslove za jačanje Balkanskog pokreta otpora, već su se svrstali. Drugim rečima, oni stoje na suprotnoj strani barikade.
Živelo jedinstvo trurskog i kurdskog revolucionarnog pokreta! Za Balkanski pokret otpora!
Započeti proces novih društvenih odnosa u Rožavi zahtijeva internacionalnu solidarnost svih progresivnih snaga svijeta. Kobane je postao simbol otpora kao što su to nekada bile odbrana Španije i Staljingrada. Kobane je bila ona tačka gdje se zaustavlja zlo i nagovještava jasni raskid sa starim svijetom. Time je dat primjer i ostalim progresivnim snagama u svijetu da odlučnije povedu borbu protiv fašizma, diktature kapitala, imperijalističke dominacije i patrijarhalnog svijeta.
No, danas Kobane treba obnoviti. Borbe su ostavile strahovite posljedice. Potrebne su sve vrste pomoći – finansijska, materijalna, odlazak u internacionalne radne brigade za izgradnju grada. Potrebno je pomoći već postojeće internacionalne radne brigade na izgradnji infrastrukture – tu spada rad u bolnicama, školama, kulturnim institucijama…
Budimo deo internacionalnih radnih brigada! Pomozimo novi život i nove društvene odnose u Rožavi! NO PASARAN!
Pridruži se kampanji: pomozi, objavljuj, plakatiraj, grafitiraj, širi vest i odazovi se pozivu na protest! Prijavi se i budi deo internacionalnih radnih brigada!
Pripadnici PR su izveli propagandnu akciju u Podgorici. Akcija je imala za cilj da podstakne antiimperijalističko rapoloženje kod naroda CG, širi slobodarski duh kako bi se CG oduprla podaništvu koje sprovodi sadašnji režim, kao i da bi se ojačala svijest kod masa o potrebi otpora diktaturi kapitala.
Ove godine sindikalni pokret u Srbiji, BiH i ostalim „bivšim“ je dostigao samo dno u zastupanju interesa radničke klase i njene borbe.
Pored opšte razdijeljenosti sindikalnog pokreta, kupljenosti vrhova sindikata od strane režima i predstavnika krupnog kapitala, sindikati su otišli i korak dalje u svojoj nemoći. Oni se čak i ne trude da okupe radnike na svoje „proteste“.
Stvarna nemoć da se okupi ozbiljniji broj radnika za 1. maj i povede „radnička borba“ govori o tome koliko su postojeći sindikati izgubili uticaj u masama, kao i da radnici u njima više ne prepoznaju zaštitnike njihovih opštih, a ni pojedinačnih interesa. Ova sindikalna rukovodstva nisu više u stanju nikog da predstavljaju osim sami sebe. Ona su davno zaslužila da im radnička klasa, ne samo „okrene leđa“, već i da se obračuna sa njima.
No, ovogodišnji prvomajski protest u Beogradu je pokazao i još veću tragičnost tzv. levog pokreta u Srbiji, koji u svojoj nemoći ide za takvim sindikalnim rukovodstvima i dodatno kompromituje levu ideju koja je počela jačati i na ovim prostorima. Levom frazeologijom, idejama o „srpskoj Sirizi“ i oportunizmom u praksi se najdalje stiže kraj noga stola krupnog kapitala.
Ono što u ovakvoj situaciji raduje je svakako to jačanje otpora i raznih inicijativa u samim masama koje više nemaju nikakvo poverenje u političke partije i sindikate. I treba se radovati što ovi i ovakvi sindikati u suštini nestaju sa političke scene, a sa njima pod ruku može da nestane i ovakva levica.
Partija rada je i ove godine za 1. maj vršila propagandu u cilju podizanja borbenog duha među radnicima i ukazivala na pogubnost koju sa sobom ostavlja paktiranje i saradnja sa klasnim protivnikom.
Za borbeno jedinstvo svih obespravljenih! Balkanskim pokretom otpora!
