admin - Partija rada

Klasna mržnja u nama

Posted on 03/01/2018 by admin

U predvečerje konačnih obračuna na globalnom planu pitamo se gdje su tu ovi “sićušni” na Balkanu. Može se zaključiti da je skoro sve rečeno i proanalizirano – da se skoro ništa nije promijenilo od devedesetih što se tiče nacionalnih projekata malih balkanskih režima, koji sanjaju o nekim teritorijama, novim granicama, i koji i dalje pokušavaju da truju narod nacionalnim mitovima o sveopštoj ugroženosti i borbi za opstanak; o njihovoj spremnosti da se dodvore moćnicima i da sitno profitiraju u tom globalnom sukobu; o njihovoj potpunoj zavisnosti od multinacionalnog kapitala i imperijalista i spremnosti da im ponude sve što se ponuditi da; i nadasve, o spremnosti da pljačkaju taj “sopstveni” narod u koji se tako zdušno zaklinju, spremni da mu “nesebično služe”.

Gdje je taj narod danas?

Skoro će svi odgovoriti da je on „ubijen s glave“ – da je zapao u neku apatiju i nemoć; da se pokvario, spreman da služi bilo kog gospodara, izgubivši svoju vitalnu snagu i svaki oblik dostojanstva; da svako gleda samo svoj sitni interes, i da je sve više onih koji hoće pobjeći sa ovih prostora, nespremnih da se bore za bilo koje zajedničke interese.

Gdje je ta potlačena klasa danas?

Potlačene mase su bile zaražene nacionalizmom, zamjenjujući svoje klasne interese šovinizmom. Sada je to radništvo i ostali slojevi upregnuto u agresivne oblike eksploataciije od stranih kompanija i nove kapitalističke klase, i to je sve sirovije. Ta potlačena klasa, iako je u velikoj meri napustila nacionalističke pozicije nije, za sada, u stanju da se organizuje i pruži ozbiljniji klasni otpor. Ne treba pominjati da su i pljačkaški režimi izradili mehanizme da je odvrate od klasne borbe, bilo preko potkupljenih sindikata, agresivnom propagandom, prijetnjom represijom, itd.

Gdje je ta organizovana politička sila obespravljenih masa?

Ta sila trenutno ne postoji u relevantnom istorijskom smislu. Mnoštvo manjih grupa čija su usta prepuna revolucionarnih fraza o spremnosti da služe interesima tih masa, predstavljaju samo sitni, skoro neprimetni dekor na političkoj sceni, nepovezan sa masama i zatvoren u jalove rasprave o prošlosti i u dokazivanju ispravnosti svojih teorijskih pozicija. Istina, objektivne okolnosti su bile presudne što ove grupe nisu ojačale na prostoru Balkana, ali je njihov reformizam, a posebno oportunizam doprineo da situacija na prvi pogled ne izgleda obećavajuće.

Tu se upravo krije i paradoks istorijskih kretanja i klasnih bitaka.

Sukobi velikih sila oko Balkana će gurnuti balkanske mase u uniforme raznih vojski, da ginu “kao stoka” za interese tih moćnika. Istovremeno će baš ti sukobi podići spremnost tih masa, da u borbi za svoj goli opstanak, budu spremne za radikalnije oblike borbe protiv takvog stanja.

Takođe, sve veći stepen eksploatacije, siromašenje i gubitak prava potlačenih slojeva nužno kod njih proizvodi i jača tu klasnu mržnju prema onima koji vladaju, imaju, bahate se, gaze. Pogotovo kada će biti sve češće da nemaju ili imaju jako malo – što sredstava, dostojanstva i uopšte mogućnosti da se živi ili čak preživi. I ta će mržnja, pritajena ili otvorena stalno rasti.

I na kraju, i te manje grupe koje su deklarativno radikalne, počeće da shvataju da se ne može na dosadašnji način borbe i propagande približiti masama i povesti ih u klasnu borbu. To će dovesti do nestanka ili cijepanja mnogih grupa, ali i pojave odlučnijih boraca, spremnijih za ozbiljnije oblike borbe. Tome će svakako doprinositi i globalni pokreti masa i na ovim prostorima i uticaj revolucionarnih grupa koje su na višem stepenu klasne borbe.

Jačanje klasne mržnje je dobar znak na putu “ozdravljenja” masa. Konkretno ispoljavanje te mržnje prema vladajućim slojevima su koraci već probuđenih masa. A akt za uništenje diktature kapitala i vladajuće klase je istorijski čin masa, svjesnih svoje snage na putu izgradnje novih i pravednijih društvenih odnosa.

Spremnost na uništenje vladajuće klase, bez ostatka i bez ijednog “ali”, ulaznica je za sve one koji hoće da se upišu u redove revolucionarne borbe. To podrazumijeva i pobjedu nad svim onim “novim-starim” koji govore o promenjenim okolnostima, o potrebi novih teorija, a pogotovo o učešću u političkom životu po pravilima diktature kapitala.

Stvorili su se svi uslovi za novi uzlet klasne borbe i jačanja klasne mržnje prema vladajućim klikama. One to zaslužuju svakim trenom proizvedene patnje i nadasve stalnim poniženjem tih masa. No, ta mržnja ne smije nikada postati slijepa i bezumna, već mora biti sve jači izraz spoznate nužnosti.

Smrt diktaturi kapitala!
Balkanskim pokretom otpora!

Stav PR – O ratu na Balkanu

Posted on 23/12/2017 by admin

Stav PR je da je novi rat na Balkanu neizbježan. Balkanske mase taj rat ne žele, ali će biti uvučene u njega. Ovo proizilazi iz jednostavne činjenice da interesi imperijalnog i nadnacionalnog kapitala podižu nivo svojih sukoba na Balkanu, a da se svjetske protivrječnosti ubrzano usložnjavaju. Ovdje nećemo ponavljati svima poznate i istorijski potvrđene stavove o značaju Balkana za geostrateške interese velikih sila. Navodimo samo dva odlučujuća faktora: nacionalno pitanje kao sredstvo vladajuće klase za održanje na vlasti, odnosno kao monetu za potkusurivanje velikih sila; i ono osnovno – ponovni sukob velikih sila oko svojih ekonomskih interesa koji ima presudni značaj. Vrhuške u balkanskim režimima su razapete između odabira prave strane u budućim sukobima i sve veće spremnosti da podižu stepen diktature, a samim tim da guše sve oblike protesta obespravljenih masa. Može se reći da tu sve veća eksploatacija masa i njeno siromašenje, nezadovoljstvo i bjekstvo van ovog prostora, u sklopu globalnog pokreta masa, ne igra trenutno nikakvu ulogu u sprečavanju tog sukoba. To nezadovoljstvo masa, i njihov budući istorijski uzlet se može analizirati samo u kontekstu opšteg istorijskog otpora i rušenja diktature kapitala.

PR ponovo poziva sve one snage koje su spremne da se bore za mir, protiv diktature kapitala i za zajedništvo balkanskih naroda da podrže ideju o Balkanskom pokretu otpora. Partija rada poziva i sve antifašističke i antikapitalisitčke grupe i pojedince da podrže ovu ideju i uzmu aktivnog učešća u budućoj borbi balkanskih naroda.

Mir i sloboda balkanskim narodima!
Balkanskim pokretom otpora!

Nastavlja se…

Posted on 15/12/2017 by admin

Nastavlja se propaganda PR na jačanju klasne svijesti među obespravljenim masama…
Nastavljaju se aktivnosti PR u cilju jačanja otpora masa diktaturi kapitala…
Nastavlja se organizovani rad pripadnika, aktivista i simpatizera PR na izgradnji revolucionarne organizacije…
Nastavlja se podrška ideji izgradnje Balkanskog pokreta otpora, kao zajedničke sile svih borbenih grupa i pojedinaca…
Nastavljaju se aktivnosti na jačanju akcionog jedinstva svih antifašističkih, antiimperijalističkih i antikapitalističkih snaga…

Borba se nastavlja!
Balkanskim pokretom otpora!

O principima Balkanskog pokreta otpora

Posted on 04/12/2017 by admin

Da bi se jedan pokret razvio, potrebni su ti istorijski uslovi, tj. narasle protivrječnosti jednog društva i potreban je taj revolucionarni subjekat, tj. ljudi koji su spremni da se bore radi razrešjena tih protivrječnosti.

Balkan sam po sebi je uvijek bio središte tih naraslih protivrječnosti, bilo nacionalnih, klasnih, a nadasve imperijalnih. Da bi se mogli uspješno formirati ciljevi bilo kog političkog subjekta, pokreta, mora se poći od te “trijade” na Balkanu – nerješenih nacionalnih suprotnosti, bremenitih klasnim problemima i borbom imeprijalista za dominacijom. Sve to stoji i danas pred nama, s nekim shvatanjima da se ništa suštinski ne dešava, kao da je nebitno razrušiti i napraviti pomak u toj “trijadi protivrječnosti”.

Ciljevi pokreta se moraju formulisati iz tih protivrječnosti. Oni moraju sadržati samu esenciju tih protivrječnosti i istovremeno ponuditi i njihovo razrješenje, da bi mase mogle da prepoznaju da su to i njihovi ciljevi, i da ih slijede.

Koji su ciljevi pokreta koji sublimiše sve te protivrječnosti i nudi razrješenje, nudi novu sintezu i nove društvene odnose?

Mi smo ih sveli na 4 osnovna principa.

Prvi princip nacionalnih protivrječnosti.

Nacionalno pitanje, uopšte je neodvojivo od proleterske revolucije. Svaki pokušaj prevazilaženja nacionalnog pitanja u okvirima građanskog, kapitalističkog društva je nemoguće. Najnoviji primjeri dešavanja po Evropi nam to najbolje potvrđuju. Iako je Evropa dostigla visoki stepen izgradnje građanskog društva, gdje je izgledalo da je nacionalno bilo potpuno prevaziđeno, temeljna kriza kapitalizma grunula je cijelu Evropu na predgrađanske pozicije i svi su se počeli hvatati svojih nacionalnih barjaka, uz dodatak savremenog fašizma. Na Balkanu je to poznato. Kada nisu mogli iznijeti sintezu zajedničkog života, oni su se međusobno poklali i zabarikadirali u svoje nacionalističke rovove. Zato pokret mora ponuditi taj cilj koji nudi svim tim narodima Balkana razrješenje njihovih nacionalnih težnji i interesa, a to razrješnje je zajednica balkanskih naroda. Tu se razrješavaju težnje prije svega srpskih, albanskih, bošnjačkih, hrvatskih i ostalih masa, a da svoje nacionalno pitanje više ne bude prioritet njihovih težnji. Prvi princip Balkanskog pokreta otpora se završava parolom: Za zajednicu balkanskih naroda!

Drugi princip klasnih protivrječnosti.

Balkanske proleterske mase po Jugoslaviji, Albaniji, Bugarskoj i Rumuniji su jedno vrijeme uživale sve pogodnosti i sve nesavršenosti prvih formi socijalističkih društava. Sada se one nalaze u mnogo gorem položaju – bez ikakavih političkih i sa stalnim uskraćivanjem ekonomskih i socijlanih prava. One žive pod otvorenom diktaturom kapitala koja se stalno povećava. Ne treba navoditi kakvom eksploatacijom, siromašenjem i poniženjima su izloženi radnici i sve ostale mase pod tom diktaturom. Da bi proleterske mase povratile svoju snagu, moraju se osloboditi uticaja nacionalističke, profašističke i neoliberalne ideologije kojom su svakodnevno izloženi i prihvatiti osnove svoje, proleterske klasne ideologije. No, da bi prihvatili tu ideologiju, moraju se prethodno poraziti sva ona oportunistička i reformistička shvatanja koja udaljavaju proleterske mase od istinske klasne borbe i vode ih u slijepu ulicu i demoralizaciju. Zadatak pokreta je da proleterska demokratska svijest mora pobijediti buržoasko-nacionalističku svijest kao glavnog spoljnjeg neprijatelja, a istovremeno i reformističku, oportunističku struju kao svog stalnog unutrašnjeg neprijatelja i saradnika nadnacionalnog kapitala. Znači, drugi princip Balkanskog pokreta otpora se završava parolom: Jedino revolucijom!

Treći princip otpora imperijalizmu.

Nemogućnost vođenja uspješne klasne borbe, bez otpora imperijalizmu, u današnjim uslovima je nemoguće. Sve te postojeće diktature kapitala po balkanskim zemljama su samo male ekspoziture velikog imperijalnog i nadnacionalnog kapitala. Otpor imperijalizmu je moguće uspješno sprovesti na Balkanu zbog visoko prisutne svijesti među masama o izloženosti okupaciji i pljački od strane raznih imperijalista. Potrebno je samo to nezadovoljstvo balkanskih masa okupacijom, bezočnom pljačkom i neokolonijalnim ropstvom pretvoriti u jedinstvenu silu otpora svim imperijalistima. Zato je ovaj pricnip kojem najviše treba posvetiti pažnju i koji se završava našim usklikom: Balkanskim pokretom otpora!

Četvrti princip socijalne neprotivrječnosti.

Nikada u istoriji čovječanstva nije napravljen veći jaz između narasale tehnologije, proizvodnje i zaostalih društvenih odnosa. Planeta je postala odavno globalno selo. I dok se osvajaju neviđeni prodori u svijetu tehnologije, gdje se ubrzano stvaraju temelji novih društvenih odnosa, i gdje se čovjek sve više osjeća bićem sposobnim da zadovolji sve svoje potrebe, dotle čovječanstvo se rve sa još nekim prošlim društvenim odnosima. U narednim desetljećima se razrješva ta dilema – uništenje čovječanstva ili kraj predistorije i ljudskog ropstva. I tu je naša parola poslednjeg principa: Komunizam ili varvarstvo!

Završna rezolucija Treće konferencije ICOR-a

Posted on 19/11/2017 by admin

Treća svetska konferencija, novembar 2017

I – Treća svetska konferencija revolucionarne svetske organizacije ICOR, osnovane 2010. godine, održana je ove jeseni 2017. godine u Evropi. Učestvovali su delegati iz 31 organizacije članice iz 28 zemalja, kao i 5 gostujućih delegacija. Ostali delegati nisu mogli prisustvovati zbog reakcionarnih viznih režima i propisa ili represivnih mera u njihovim zemljama.

II – Dnevni red i pravila procedure predloženi od strane Međunarodnog koordinacionog komiteta (ICC) su prihvaćeni uz obostranu saglasnost. Drugarica Monika, iz MLPD-a Nemačka, (glavna koordinatorka ICOR-a), kao i 4 kontinentalna koordinatora jednoglasno su izabrani u predsedništvo. Konferenciju je veoma dobro organizovao Multilateralni organizacioni kadar, sastavljen od 75 drugarica i drugova iz šest zemalja.

III – Od Druge svetske konferencije ICOR je napredovao u broju članica a posebno u kvalitetu; sada ima 50 organizacija članica iz 42 zemlje. U sklopu Pakta solidarnosti sa kurdskim narodom i ICOR brigadama u Kobaniju, kampanje ICOR-a povodom stogodišnjice oktobarske revolucije i rada Kontinentalnih koordinacija izgradili su se mnogi novi odnosi. ICOR se razvijao i teži da postane stabilan revolucionarni faktor sa rastućim uticajem i da se dalje razvija u pogledu organizacije kao i u ideološko-političkom smislu. Međusobno poverenje dodatno se produbljivalo; ovo je posebno izraženo u konstruktivnoj proleterskoj kulturi debate, uprkos ostalim ideološkopolitičkim razlikama. Konferencija je naglasila potrebu svih članica ICOR-a da, kao što je navedeno u Statutu, “moraju sarađivati sa poštovanjem i učiti jedni od drugih u zajedničkoj borbi.”

IV – Rad prvog dana se fokusirao na uvodni govor ICC-a koji je vodila glavna koordinatorka a posle kog je sledila diskusija o ekonomskoj i političkoj situaciji i zadacima Konferencije. Drugog dana održana je intenzivna diskusija o izveštaju o radu ICC-a, koji je unapred predat svim delegatima radi pripreme. Rad ICC-a jednoglasno je prihvaćen kao korak napred, a izveštaj je jednoglasno prihvaćen nakon živahne i delimično kontroverzne diskusije.

Važni rezultati i zaključci su:

Sklonost krizama svetskog sistema imperijalizma značajno se produbila. Sve suštinske kontradikcije tog sistema su se intenzivirale. Mi uopšte ne možemo naći načina da govorimo o tome da će se ovaj sistem stabilizovati.
Međunarodna situacija je prošla kroz dalekosežne promene. Među imperijalističkim silama došlo je do značajnih promena u odnosima moći. Današnji imperijalistički svet je multipolarni. SAD imperijalizam ostaje da bude najjača imperijalistička velika sila i glavni gospodar rata. Istovremeno se razvijaju i druge imperijalističke sile poput Kine, koje dovode u pitanje dominaciju SAD imperijalizma sa trajnim efektom. Kontradikcije među imperijalistima su se očigledno intenzivirale. Partije i organizacije ICOR-a odlučno i dosledno se protive svim imperijalističkim silama i SAD imperijalizmu kao neprijatelju svih naroda; u imperijalističkim zemljama, oni jasno vide glavnog neprijatelja u vladama tih zemalja.
Konferencija je raspravljala o teorijskoj generalizaciji promena u imperijalističkom svetskom sistemu. Jedan od glavnih fokusa bio je kontroverzna rasprava o tezi MLPD-a o stvaranju novih imperijalističkih zemalja. Učesnici su se složili da se ova debata mora nastaviti. Veoma je malo vremena bilo za opširnu debatu o imperijalizmu i njegovom razvoju.
U Koreji, Ukrajini, Južno-kineskom moru, Siriji i Bliskom istoku (zapadnoj Aziji) obrazuju se opasne vruće tačke ratova, što odražava intenziviranje odnosa među imperijalistima i ozbiljno ugrožava svetski mir. Konferencija osuđuje agresije SAD imperijalizma i njenih saveznika protiv korejskog, venecuelanskog i kubanskog naroda, Demokratske Narodne Republike Koreje (Severna Koreja), kao i protiv Bolivarske Republike Venecuele i Kube. To ne znači da ICOR smatra ove zemlje socijalističkim ili da se nekritički odnosi prema njima. ICOR će i dalje razvijati debate o procesima u ovim zemljama.
Delovi nekih dosadašnjih mirovnih pokreta smatraju Rusiju partnerom saveza ili čak i mirovnom snagom. Konferencija ICOR-a kritikuje i naglašava da je to podrška ruskom imperijalizmu. Konferencija je potvrdila da ICOR mora da napravi jasnu liniju razgraničenja prema socijal-šovinizmu.
U Africi – trenutno u Maliju, Nigeru i Burkini-Faso – SAD i francuski imperijalisti svojim vojnim snagama sprovode agresije protiv naroda ovih zemalja. Podržani su od strane belgijskih, nemačkih i holandskih vojnih jedinica koje deluju pod licemernim opravdanjem borbi protiv islamističkih grupa. U stvarnosti njihov je cilj nadmoć i kontinuirana pljačka mineralnih resursa (uglavnom uranijuma).
Konferencija se osvrće i na porast broja miliona izbeglica koje su rezultat nestabilne imperijalističke realnosti. Osuđuje se ugnjetavanje izbeglica. Naročito osuđuje sadašnje postupke indijske vlade koja se meša u politiku i poslove susednih zemalja. To za primer ima posledice da su Roxingije, koji su već bili tlačeni od strane Mijanmara, sada proganjani još više.
Treća svetska konferencija ICOR-a izražava svoju solidarnost i podršku borbi palestinskog naroda i njegovih revolucionarnih snaga. Osuđuje se cionizam kao predvodnik SAD imperijalizma u region Bliskog istoka kao i njihovi zločini protiv palestinskog naroda.
Treća svetska konferencija ICOR-a tvrdi da sto godina nakon Oktobarske revolucije za žene u svetu nema jednakosti, podložne su strašnom patrijarhalnom i socijalnomugnjetavanju i dvostrukoj eksploataciji. U mnogim zemljama žene se organizuju i podižu glas protiv ubistva žena, silovanja, siromaštva i nepostojanja prava. Žene i muškarci unutar organizacija ICOR-a smatraju borbu za oslobađanje žena kao i svoju borbu i zadatak.
Konferencija je potvrdila stav i ulogu ICOR-a u borbi protiv opasnosti globalne ekološke katastrofe. Pomeranje na desno od strane imperijalističkih vlada ima i efekta na pitanje zaštite životne sredine.
Reakcionarni karakter imperijalizma postaje sve očigledniji, unutar tako i izvan tih sila. Mnoge vlade sveta napravile su pomak na desno u svojoj politici. Instalirane su otvorene reakcionarne, nacionalističke i profašističke vlade, poput vlade Trampa u SAD-u. Pod izgovorom takozvane “borbe protiv terorizma” fašizacija se širi, rasističke i profašističke, pa čak i fašističke partije postaju sve jače. To je pokušaj imperijalista da zadrže dalju destabilizaciju imperijalističkog sistema i spreče nove krize, a posebno razvoj revolucionarnog pokreta.
Treća svetska konferencija ICOR-a veoma ozbiljno uzima u obzir prelazak vlada na desno i jačanje ultra-reakcionara prema fašizmu, i to ne samo zbog tog prelaska već i zbog jačanja desničarske tendencije unutar društvene polarizacije među masama.
Međutim, istovremeno, politika imperijalista se susreće sa rastućim nezadovoljstvom širom sveta. Mnoge delegacije izveštavale su o čemernoj borbi industrijskog proletarijata i masovnim borbama veoma nalik ustancima koji već postoje i koji protestvuju protiv imperijalističke opasnosti od rata. Treća svetska konferencija priprema se za neočekivane događaje, previranja, značajnih zalet klasne borbe i velikih borbi naroda za nacionalno oslobođenje, demokratiju i slobodu. Ove borbe će imati u sebi perspektivu socijalizma samo ako postoji značajno jačanje subjektivnih faktora, izgradnje svesti i podizanje nivoa klasne borbe. Sve veći broj ljudi pokreće pitanje društvene alternative na koji se mora pružiti odgovor.
Ovakav razvoj dešavanja dovodi do povećanja zahteva, ali i novih mogućnosti za ICOR i njegove organizacije članice. Izgradnja snažnih revolucionarnih marksističko-lenjinističkih partija sa bliskim vezama sa masama pojedinih zemalja i njihovim jedinstvom unutar ICOR-a kao deo razvoja subjektivnog faktora ima najveći prioritet.
Konferencija podržava Rožavu i njenu demokratsku vladu. Nedavno je Rakka oslobođena od bandi ubica ISIS-a od strane Sirijskih demokratskih snaga (SDF) pod komandom snaga YPG. Podržavamo kurdski oslobodilački pokret protiv pokušaja imperijalizma da utiče na revolucionarni kurs u Rožavi; mi ćemo nastaviti da održavamo i sprovodimo Pakt solidarnosti između ICOR-a i kurskog oslobodilačkog pokreta.
Treća svetska konferencija izražava svoju solidarnost protiv hapšenja i procesa protiv revolucionara partije PML-RC iz Španije od strane imperijalističke španske države, nakon što se partija pridružila borbi kurdskih nacionalnih i demokratskih snaga. Zahtevamo njihovo neposredno oslobađanje.
U slučaju kao što je sa španskim revolucionarima iz PML-RC i budućih represija prema drugim revolucionarnim partijama i organizacijama, ICOR će organizovati svetske dane akcije.
Takože izražavamo i našu solidarnost i protest protiv suđenja članovima TKP/ML u Minhenu koji je bio usmeren protiv deset socijalista ATIK-a, koji su držani u samici duže od dve i po godine; uhapšeni su po osnovu kontrarevolucionarne saradnje između fašističke turske države i imperijalističke nemačke vlade, kao i četiri druge evropske vlade, isključivo zbog svojih komunističkih ubeđenja.

V – Treća svetska konferencija, uz obostranu saglasnost, usaglasila se na sledeći deset tačaka kao program rada narednih godina do Četvrte svetske konferencije:

Ideološko-politička inicijativa za prosvetljenja masa i produbljivanje razumevanja partija i organizacija o pitanjima imperijalizma i njegovog razvoja; objavljivanje tekstova, diskusija na internet prezentacijama, seminari na kontinentalnom i regionalnom nivou.
Potvrđivanje odluke ICOR-a o kontinuiranom radu – zajednička implementacija dana borbe i odgovarajuće razmene iskustava; mesečne izveštaje na internet prezentacijama o izgradnji partija i klasnoj borbi u pojedinačnim zemljama; aktivni kontinetalni rad koordinatora; jačanje koordinacije i priprema za stvarnu praktičnu koordinaciju i saradnju; pružanje više pomoći radu ICOR-a, prevođenja, rad u kancelarijama, internet prezentacijama itd. Poboljšavanje kvaliteta internet prezentacije, njene raznolikosti i jezičkih dostupnosti.
Inicijativa za organizovanje mladih ljudi u svetu; razmena iskustava i saradnja mladih u ICOR organizacijama; propagiranje revolucionarnih modela iz redova ICOR organizacija. Organizovanje novih međunarodnih brigada gde je to neophodno, i Afrička konferencija mladih.
Uvećanje razmena stavova i iskustava o izgradnji partija na kontinentima.
Pridobijanje novih organizacija i partija za članstvo u ICOR-u i njihovo uvođenje u principe i metode rada ICOR-a.
Inicijativa za antiimperijalistički, antifašistički jedinstveni front posebno u povezivanju snaga protiv preteće opasnosti od rata, skretanja vlada u desno, fašinizacije državnih aparata; rasizam i šovinizam; preteća ekološka katastrofa; za borbu za demokratiju i slobodu, nepokolebljiva solidarnost protiv rastućih represija; podrška borbi radničke klase, borbi za prava žena, antifašističke aktivnosti. Razgovori, početak praktične saradnje i izgradnje poverenja na svetskom, kontinetalnom, regionalnom i državnom nivou.
Jačanje finansijske nezavisnosti; kontinetalni komiteti se moraju truditi da sami finansiraju svoj rad; redovna uplata doprinosa za članstvo i njihovo povećanje; donatorske aktivnosti za ICOR i kreativni finansijski projekti poput turizma, rukotvorina itd.
Promocija svetske konferencije seljaka kao međunarodnog sastanka i njeno finansiranje kao, kao i nastavak promocije Međunarodne konferencije rudara, Međunarodne konferencije radnika automobilske industrije i Svetske konferencije žena na selu.
Nastavak blagovremenih reakcija ICOR-a rezolucijama o gorućim pitanjima. Ubrzani proces donošenja odluka i potpisa.
ICOR se bori za socijalizam. Ova levica, revolucionarna i socijalistička alternative moraju dobiti podršku u čitavom svetu, povećati aktivnosti, ubediti i inspirisati mase u projekat za budućnost!

VI – Partija MLKP Turska-Kurdistan imenovana je za odgovornost izgradnje ICOR-a na Bliskom istoku u bliskoj saradnji sa CCC Azije istovremeno imajući blisku saradnju sa afričkim organizacijama. U toj funkciji MLKP učestvuje kao gost na sastancima ICC-a.

VII – Konferencija je usvojila finansijski izveštaj i, nakon izveštaja revizora, razrešila finansijskog službenika knjigovodstva. Izveštaj je jasno pokazao da se princip finansijske nezavisnosti ostvaruje sve više i više. Međutim, budući zadaci mogu zahtevati ogromne napore i zajedničke finansijske aktivnosti!

VIII – Treća svetska konferencija ukazala je čast drugu Stefanu Engelu koji je, tokom 2016. godine morao da se povuče iz ICC zbog zdravstvenih razloga. Kao dugogodišnji glavni koordinator, on je značajno doprineo načinu rada i usmerenju izgradnje ICOR-a, posebno tokom prve godine rada, ideološko-političkih osnova, praktične saradnje i koordinacije, kao i vizionarstva, principijelnosti i kulturu debate.

IX – Treća svetska konferencija donela je rezolucije o:

Solidarnost sa revolucijom u Rožavi!
Solidarnost sa otporom protiv Erdoganove diktature!
Solidarnost sa Palestinom!
Solidarnost sa revolucionarnim borcem Georges Ibrahim Abdullahom!
Solidarnost sa političkim zatvorenicima u Maroku!
Solidarnost sa tlačenim narodom Katalonije!
Solidarnost sa radnicima Irana!
Solidarnost sa glavnom koordinatorkom ICOR-a, Monikom Gartner-Engel!
Solidarnost sa Rohindža narodom!
Borba naroda Venecuele protiv fašizma!
Borba protiv imperijalizma i Hindu fašizma – za narodni pokret!
Rezolucija povodom pedesete godišnjice ustanka u Naksalbariju
Za nezavisnost borbene levice!
Za novu paradigmu razvoja!
Konferencija je donela i manje izmene Statuta o izboru kontinetalnih predstavnika u ICC koja ojačava mogućnosti i način rada kao i prava predstavnika.

X – Konferencija je izabrala novi ICC i prateće komisije za reviziju. Drugarica Monika GartnerEngel, MLPD, Nemačka, izabrana je za glavnu koordinatorku, drug Sandžaj Singhvi, CPI/ML Red Star, Indija, za zamenika glavne koordinarke.

XI – Treću svetsku konferenciju obeležia je kreativna, kritička i samokritična, iskrena i konstruktivna rasprava. Postojala je atmosfera solidarnosti; osećalo se da je uzajamno revolucionarno poverenje značajno poraslo među svim učesnicima.

Sto godina nakom Oktobarske revolucije ICOR će koristiti kao merilo uspeha u svom radu ono što je Lenjin govorio: „Internacionalizam se sastoji od dela, a ne fraza, ne izraza solidarnosti i ne rezolucija.“

Proleteri svih zemalja, ujedinite se!
Proleteri svih zemalja i potlačeni narodi sveta, ujedinite se!
Dole sa imperijalističkim sistemom sveta!
Napred uz ICOR!
Živeo proleterski internacionalizam!
Napred u socijalizam!

http://www.icor.info/2017/closing-resolution-of-the-3rd-icor-world-conference

Mali režimi trebaju velike gospodare

Posted on 15/11/2017 by admin

Zavadi i podijeli da bi se lakše vladalo je poznata formula svih vlastodržaca, bilo malih ili velikih. Ovi mali diktatori će pokušati zastrašiti, zavaditi, podijeliti ili pokušati potkupiti predstavnike klase kojom vladaju, dok će ovi veliki istom metodom natjerati narode i sve te male režime u besmislene podjele, svađe i krvoproliće, da bi ih lakše pljačkali. To je opštepoznato mjesto. Poznato je to ovdje na Balkanu iz više razloga – jer se tu permanentno ukrštaju interesi velikih sila, što je Balkan mješavina mnoštva naroda, nacija, religija sa stalnim tavorenjem na periferiji imperijalne koncentracije kapitala i što su vladajuće klike režima balkanskih zemalja, zbog svoje objektivno male snage, posebno sklone da ispoljavaju svoj podanički mentalitet. Oni to čine da bi opstali na vlasti i povećali mogućnost svoje pljačkaške kamarile, odnosno, da bi se “upisali u nacionalnu istoriju”.

U uslovima odvijanja Trećeg svjetskog rata u raznim formama i kada se Evropa, uslijed prijetnje raspada i nemogućnosti rješavanja svojih protivrječnosti, pretvara u “bijeli fašistički bastion”, Balkan je ponovo ono čvorište koje može ubrzati otvaranje “kutije zla”.

Podizanje tenzija na Balkanu, posle ratova devedesetih, ponovo je u igri i to, ovaj put, ne po želji balkanskih naroda, pa čak ni njihovih režima. Oni su radi opstanka na vlasti i po sopstvenoj klasnoj prirodi pristali na “pakt sa đavolom”, odnosno da budu marionete onih sila koje se pokažu najsnažnije na ovim prostorima. I zato oni pokušavaju, “dokle se ne zategne konopac do pucanja”, da pokušavaju tumarati od jednih do drugih imperijalista. Pristaju na sluganski odnos gurajući “sopstveni narod” u sve veće ropstvo, težeći ka sve većoj diktaturi i spremnosti da uguše svaki otpor ili pobunu tog istog naroda uz pomoć svojih gospodara. I ne treba sumnjati u njihovu revnost i sve veću surovost.

Zato je i sve veće prisustvo NATO i gomilanje naoružanja na Balkanu posljedica i borbe velikih imperijalnih sila za dominacijom nad Balkanom, odnosno osiguranje njihovih strateških interesa, kao i posljedica namjere tih režima da se uključe u tu “veliku igru” pokušaja održanja kapitalizma putem Trećeg svjetskog rata.

U istorijski prelomnim vremenima nema se mnogo izbora. Ili ste za ili protiv. Čitavi svijet nepovratno se cijepa na dvije suprotstavljene sile – ogromne mase obespravljenih koje dobijaju sve više organizovanu i ideološku formu na svakoj tački planete i imperijalne sile koje pokušavaju međusobnom borbom, ali i dogovorima oko podjele interesa, sačuvati stari svijet. Svijetu visoke tehnologije, dostupne svim masama za njihov bolji život je tijesno u postojećim društvenim odnosima. U toj borbi starog i novog se mora napraviti taj izbor, pojednostavljeno – između savremenog fašizma koji brani kapitalizam i oslobodilačkih pokreta i borbe za novi svijet.

Na Balkanu ti savremeni fašisti će se sve više svrstavati uz NATO i druge imperijaliste, uz “svoje” režime i nacije, religije, spremni da u ime odbrane kapitalizma krenu u nove ratove, nove podjele i nove pljačke. Dotle će ti savremeni gerilci morati da se uhvate za kariku istorijskog lanca koja ih diže na razinu oslobodilačkog. Sa jasnim ciljem da njihov “juriš na nebo” predstavlja i te kako realno utemeljenje potreba balkanskih masa da se oslobode kapitalističkog ropstva, kako od domaćih, tako i stranih gospodara i okupatora. Jedino svijest o proterivanju stranih okupatora i rušenje revolucijom balkanskih režima je ulaznica za postajanje pripadnikom Balkanskog pokreta otpora.

Balkanske mase mogu dugo trpjeti ropstvo i gospodara glavom, ali balkanske mase će stati uz silu koja se bude odlučno suprotstavljala tim tlačiteljima i koja će u praksi pokazati da se bori za njihove klasne interese. Marširanje pobunjenih balkanskih masa ulicama Beograda, Zagreba, Sarajeva, Prištine, Atine i drugih balkanskih gradova je naš cilj. Mi se za to borimo!

Jedino revolucijom!
Balkanskim pokretom otpora!

Solidarnost sa grupom Yorum

Posted on 23/10/2017 by admin

Pozdrav iz Turske,

Kao što već znate; posle neuspešnog pokušaja puča 15. jula 2016.; fašistička vlada Stranke pravde i razvoja (AKP) proglasila je vandredno stanje u Turskoj. Odmah po izglasavanju, vlada je povećala aktivnosti u napadima i terorisanju mnogih revolucionara. Naš muzički sastav bio je jedna od meta ovih napada.

U samo jednoj godini, naš kulturni centar (İdil Kültür Merkezi) bio je četiri puta meta policijske racije. U svakom napadu policija je slamala i razbijala naše instrumente, cepali su notne i akordne sveske, svako ko se tog trenutka našao u prostorijama centra bio je priveden i mučen. Posle racije u novembru 2016. uhapsili su sve naše članove, prikazujući naše zelene majice koje nosimo na sceni, naš mesečni kulturno-umetnički časopis kao i “čekić” kao dokaze zločinačkog udruživanja! Ipak, naši članovi su oslobođeni u martu 2017.

Međutim, agresija fašističke AKP vlasti nas nije usporila. Vlast je zabranila naš veliki concert u Istanbulu koji je bio zakazan za 23. april 2017. Mi se nismo predavali, održali smo koncerte na krovovima zgrada u četiri predrgađa Istanbula u isto vreme, na dan našeg zabranjenog koncerta.

Posle još jedne racije našeg kulturnog centra İdil 30. maja 2017., uhapsili su još jednom četiri naša člana pod istim optužbama kao i pre.

Ipak, mi i dalje nastavljamo da delimo umetnost narodu. Naša muzička produkcija se nije usporila. Objavili smo naš novi album “İlle Kavga” (Borba se nastavlja) 22. septembra. 24. septmbra organizovali smo dan autograma u čast našeg novog albuma. Ali je naš kulturni centar gde je trebalo da se održi promocija ponovo bio meta racije, pri kojoj su uhapšena naša četiri člana. U ovom trenutku dvanaestoro naših članova su u zatvorima, uključujući i članove grupe Yorum: Sultan Gökçek, Fırat Kıl, Dilan Poyraz, Helin Bölek, Dilan Ekin, Betül Varan, Bahar Kurt, Özgür Gültekin, Bergün Varan; članovi hora Yorum İlyas Kazan, fotograf i video urednika Meral Yıldırım Gökoğlu i radnik u kafe-baru İdil Taylan Gültekin.

Danas, fašisti iz AKP-a drže u pritvoru dvanaestoro naših članova političke muzičke grupe koji su izvodili koncerte pred više stotina hiljada ljudi širom Turske. Prilikom svakog hapšenja, naši članovi su privođeni i nasilno mučeni. Među slikama je i majica koju je nosio Taylan Gültekin koji je priveden tokom racije na dan promocije albuma. Njegova majica i veš svuda imaju tragove krvi od nasilnog mučenja.

Takođe, želimo da objasnimo čitav niz teškoća i nepravde sa kojima se sretala naša članica Bergün Varan.

Bergün je privedena posle racije u maju 2017. U pritvoru su je čupali za kosu i kidali je iz korena. Posle napada deo njene glave ostao je bez kose. Oslobođena je posle deset dana pritvora.
Ponovo je privedena dve nedelje kasnije posle učešća na protestima ispred suda gde je trajao proces protiv grupe Yorum. Držala je transparent sa porukom “Sloboda za Yorum”. Odmah je privedena i sledećeg dana je zvanično bila uhapšena.
Oslobođena je iz zatvora posle prvog suđenja. Međutim, dva dana kasnije još jednom je privedena kada je donosila odeću za njenu sestru Betül koja je takođe bila u pritvoru u to vreme. Deset dana kasnije bila je i zvanično uhapšena.

Mi smo revolucionarni muzički bend, u borbi protiv trule, pokvarene kulture fašizma. Mi stvaramo pesme slobode, demokratije, socijalizma i pravde. Mi svoju snagu dobijamo od naroda širom sveta, od svih potlačenih. Iako fašisti pokušavaju da hapse naše članove, pokušavaju da utišaju naše pesme; milioni ljudi pevaju i pevaće naše pesme za oslobođenje Turske. Zato i kažemo “Yorum je narod, ne može se utišati”. Mi želimo da razotrkijemo i prikažemo napade AKP fašista na naš revolucionarni rad svima širom sveta. Želimo da razglasite svima sa kojim problemima se susrećemo od prošle godine, kako se borimo protiv fašizma našim umetničkim radom iako su skoro svi naši članovi u zatvorima. Želimo da propagirate našu revolucionarnu borbu svima, potlačenim radnicima, sindikatima, levim organizacijama i partijama u vašoj zemlji… Možete objavljivati poruke solidarnosti, organizovati koncerte za nas, protestvovati protiv napada kojima smo izloženi… Šta je svima nama potrebno je soliradnost sa svih strana sveta.

Pozdrav
Grupa Yorum

https://www.facebook.com/grupyorum1985/

Bili smo i bićemo!

Posted on 22/10/2017 by admin

Partija rada je organizacija obespravljenih, onih koji hoće da se bore protiv diktature kapitala i imperijalizma.

Bili smo odlučno za mir i protiv rata među jugoslovenskim narodima. Jasno smo ustali protiv nacionalizma, posebno velikosrpskih nacionalista koji su bili glavni pokretači i akteri rata na jugoslovenskom prostoru, a njih smo posebno označili jer su bili najjača sila – vojno, materijalno i brojčano i što je JNA stala na njihovu stranu.

Bili smo za pravedni odbrambeni rat hrvatskog naroda od agresije.

Posebno smo bili za odbranu cjelovite BiH i nasrtaja velikosrpskih i velikohrvatskih nacionalista da je komadaju – “Bosna se dijeliti neće, jer se dijeliti ne može”.

Bili smo za povratak svih izbjeglica u svoje domove u Hrvatsku, BiH, Kosovo i Srbiju i osuđivali politiku tzv. etničkog čišćenja.

Svim srcem smo bili za pravednu borbu albanskog naroda na Kosovu da se oslobodi čizme Beograda.

Bili smo čak, u krajnjoj mjeri, i za intervenciju najvećih terorista na svijetu NATO snaga, da bi se zaustvaio rat i pogrom na Kosovu, jer jugoslovenski narodi nisu stvorili silu koja bi sama mogla uspostaviti mir i zaustaviti taj niz neprekidnih ratova i stradanja.

Bili smo za i aktivno učestvovali u petooktobarskom rušenju režima u Srbiji.

Kada su ratovi završeni, naš cilj su postale te obespravljene mase koje su, još pod mamurlukom od nacionalizma, nevješto pokušavale da se suprotstave nadolazećoj diktaturi kapitala i neokolonijalne zavisnosti od imperijalista.

Bili smo protiv posljedica tzv. privatizacije, posebno “poštene privatizacije”, kao uvoda u sveopštu pljačku.

Bili smo protiv stvaranja te nove klase tajkuna, koja je pod zaštitom poražene nacionalističke elite u novim okolnostima im davala prostor da popljačkaju sve od prethodnog tzv. socijalizma u Jugoslaviji.

I ponovo smo svim srcem učestvovali u pobuni bosanskih masa kao nagovještaju nekih budućih dješavanja.

Bili smo protiv “domaćeg” jedinstva političari-tajkuni-mafija koja je pod pritiskom sve više postajalo obično sredstvo u rukama krupnijih imperijalista, kapitalista i mafijaša.

Danas smo zajedno sa tim svim obesprevljenim koji polako dižu svoj glas i izlaze na ulice, pokušavajući da ih podstaknemo na organizovaniju i radikalniju klasnu borbu.

Danas smo posebno na poziciji stvaranja Balkanskog pokreta otpora kao jedine sile koja se može aktivno suprotstaviti postojećoj diktaturi kapitala i postojećem imperijalističkom ropstvu.

Za Balkanski pokret otpora, čiji je glavni neprijatelj zapadni imperijalizam sa NATO okupatorom, ali koji će biti spreman da svoje oružje okrene i prema ruskim, kineskim, turskim i svim drugim imperijalistima…

Parija rada poziva prije svega sve one ljevičare, antifašiste da napuste svoje pozicije blagog ili akutnog oportunizma i reformizma i krenu ka aktivnijem suprotstavljanju klasnom neprijatelju i imperijalistima.

PR poziva sve one obespravljene koje su spremni da se aktivnije bore protiv klasnog neprijatelja da podrže ideju o potrebi stvaranja Balkanskog pokreta otpora.

Pozivamo jer nam predstoji najveća bitka u istoriji između obespravljenih masa i onih koji hoće, po cijenu uništenja čovječanstva, da zadrže svijet kapitala – svijet ropstva i besmisla.

A sve ovo gore – “bili smo i bićemo” je zato jer smo komunisti.

Smrt diktaturi kapitala!
Smrt imperijalističkim okupatorima!
Balkanskim pokretom otpora!

Stav PR – Kapitalisti hoće “socijalizam”!

Posted on 13/10/2017 by admin

U ovom opštem haosu nam se sve češće i glasnije od strane svijeta kapitala plasiraju ideje da socijalizam i nije tako loš.

Da li je ovaj svijet skroz poludio?

O čemu se u stvari radi?

Da li je to posljedica činjenice da zemlje koje su bar nominalno još socijalističke postižu najvišu stopu razvoja uz skladne društvene odnose? Da li je to posljedica da u vladama kapitalističkih zemalja sjede ljudi koji su nekad bili inficirani ljevičarskim idejama? Ili je to samo posljedica istorijske nužnosti smjene sistema prošlosti i ulaska u novu epohu socijalizma?

Sva ova pitanja-odgovori su samo jedan djelić suštinskog odgovora u ponašanju kapitalističke bande.

Prije svega, sukob svijeta komunizma i kapitalizma i dalje traje nesmanjenom žestinom, ispoljavajući različite forme. Ono što se sve više pokazuje kao istorijska neminovnost je nemogućnost održanja ne samo kapitalizma, već i tzv. kapitalizma “sa visokim stepenom socijalne pravde”. Upravo je ta permanentna svjetska kriza gurnula svijet kapitala u nepovratni odnos, odnosno početak saznanja da se taj svijet na tim temeljima ne može održati. I kapitalistička klasa traži spas za sebe, kao što je preostalo feudalno plemstvo, posle giljotiranja, potražilo spas u zapećku kapitalističkog društva da egzistiraju kao potpuni paraziti od nagomilanog bogatstva narednih par vjekova, a prihavatili su to jer nisu imali izbora i što im je taj parazitski status očuvan od kapitalističke klase. Tako i kapitalistička parazitska klasa, nemajući rješenja za sve veće izazove savremenog svijeta, pokušava održati neke oblike moći starog svijeta, koji nestaje pred njihovim očima, a pošto ta klasa ima samo jedan razvijeni instinkt, a to je instinkt za stvaranje profita, pojedini djelovi te klase su počeli da spas traže u “socijalizmu” koji dozvoljava održanje njihovog osnovnog instinkta, odnosno žeđi za sticanjem profita. I izgledalo je, i čak se i danas čini da ta kombinacija “dva suprotstavljena svijeta” može da funkcioniše. No, tu se sve više miješaju neke više zakonitosti, koje ih neminovno guraju u sve veću koncentraciju kapitala i u sve veće sukobe, kako sa tim milijardama obespravljenih po svijetu tako i među sobom. Zato te zakonitosti primoravaju osnovne snage istorijski poraženog svijeta kapitala da agresivnom silom, po cijenu da pobiju više od pola svijeta, zadže svoje profite. Pojednostavljeno, pored osnovnog sukoba između kapitalizma i komunizma se već vodi “idejna borba” među snagama kapitalizma – da li prihvatiti svijet “socijalizma” sa kapitalističkim likom pod uslovima da budu u njegovom “zapećku” ili da krenu u taj poslednji i odlučujući boj.

Iz ovih osnovnih relacija snaga kapitalističkog svijeta se određuje i odnos revolucionarnih snaga da razotkrivaju taj “socijalizam” u kom će kapitalisti u zapećku od “komunističkih partija” dobijati sve u ime “opšteg dobra” i po leđima milijarde masa obespravljenih – savremenih robova. Da te revolucionarne snage unište sve te “komuniste” koji pokušavaju sačuvati osnove starog svijeta i privilegije poražane kapitalističke klase, u ime “permanentnog progresa”, bolje reći nastavka klasnog svijeta, i savremenog ropstva, sve pod simbolima komunističkog svijeta – da sve šljašti i sja.

Interncionalnim jedinstvom proleterskih masa!
Jedino revolucijom!

Nove okupacije i borci za slobodu

Posted on 29/09/2017 by admin

https://youtu.be/bWrod26WmT8

Militarizacija i okupacija Evrope od strane SAD se nastavlja nesmanjenom žestinom. Vojni budžet Evrope se višestruko uvećava. SAD i NATO gomilaju trupe i opremu na granici sa Rusijom. Malograđanska Evropa je uplašena od Rusije, a sve više i od SAD. Zato malograđni sve više podržavaju fašističke ideje i fašiste po Evropi koji preuzimaju vlast, željni da naprave „istorijski revanš“. Rusija se dodatno militarizuje i naoružava. I sve zemlje užurbano kupuju oružje i opremu, uglavnom od SAD i Rusije. Tako ove dvije vojno najmoćnije imperijalističke sile u krizi zarađuju ogromne profite, dok Kina i ostali imperijalisti takođe žele da uđu u taj krug vojne profiterne. Kroji se neka nova mapa imperijalne podjele svijeta, a što znači da opadanje moći najmoćnije imperije, u ovom slučaju SAD, neće proći bez mora krvi i ratova. To potvrđuju i svakodnevne nove tačke sukoba koje prijete opštim svjetskim ratom.

Sudbina mira ili rata na Balkanu je u direktnoj zavisnosti od odnosa SAD i Rusije, bolje reći od snage imperijalnih saveza “Zapada” i “Istoka”, i njihovog odnosa na globalnom planu, odnosno sučeljavanja i zauzetosti sukobima na drugim tačkama planete. I trenutno je, u vezi sukoba na Balkanu, samo još pitanje “kojem će se carstvu privoljeti Turska”. Ukoliko se nastavi politika modernog fašizma i „pohoda na Rusiju“, rat na Balkanu je sasvim izvjestan. Rat kao nastavak politike zapadnih imperijalista radi ujedinjenja Evrope pod modernim fašizmom, odnosno i izazivanja i sukoba od strane ruskog imperijalizma na tačkama van njihove teritorije. Fašisti Evrope i Balkana će priželjkivati imperijalistički rat, a malograđani neku novu „gvozdenu zavjesu“ i da ih čuva neka čizma od svih „zala“.

Gdje su u svemu tome ogromne i većinske mase obespravljenih? Da li se od ratnih bubnjeva može čuti i njihov glas – glas vapaja za mir u želji za nekim drugim, pravednijim svijetom?

Taj glas se neće čuti, ne samo zato što je još vrlo slab, već što niko od moćnih ne želi da ga sluša. Oni namjeravaju da te milione ljudskih jedinki koriste kao svaki potrošni materijal – kao robu koju treba iskoristiti. Zato će oni i dalje nastaviti da te mase povremeno huškaju jedne na druge, koristeći prvenstveno prisutna nacionalna i vjerska osjećanja kao sredstvo za izazivanja međunacionalne i vjerske mržnje, pojavljujući se kao opšti pomiritelji, bolje reći savremeni okupatori, za namicanje ogromnih profita – ratnih ili “razvojnih”, njima je svejedno.

Da li je moguće da ojača ideja organizovanog otpora na prostoru Balkana?

U ovom istorijskom trenutku razmišljati o bilo kakvom otporu imperijalnim moćnicima i njihovim režimskim slugama, koji nam predstavljaju da su “umrežili” skoro cio svijet, naizgled je suluda ideja. Ali to je samo posljedica projekcije njihovog svijeta koji je putem masovnih medija nametnut kao jedini mogući svijet. Međutim, sve više se u samoj praksi pokazuje da taj svijet diktature kapitala ne samo da je prevaziđen, nego i nemoguć. U njegovoj nemogućnosti daljeg razvoja, odnosno njegovoj mogućnosti uništenja čovječanstva se i krije klica tog budućeg čovječanstva.

Narodi Balkana zbog sopstvenih tragičnih iskustava iz proteklog perioda ne žele nove ratove. Zato je govoriti o stvaranju Balkanskog pokreta otpora u ovom trenutku sveopšteg odnosa klasnih snaga i raspoloženja masa izgleda preuranjeno i čak kontraproduktivno. No, mi smo naučili jedno – „kada jedna ideja, bilo progresivna ili reakcionarna, obuhvati mase, postaje materijalnom silоm“. Obespravljenim masama danas i ništa ne preostaje nego da prihvate ropstvo ili vode aktivnu kampanju protiv sveopšte militarizacije, fašizacije i imperijalističkog rata. Da sprovode mobilizaciju svih masa koji su protiv novih okupacija pod imperijalističkom čizmom i svijeta diktature kapitala. Da ta mobilizacija masa izađe iz parcijalnih klasnih bitaka u okvirima samog sistema, s ciljem rušenja osnova samog sistema. Da se postavi jasno razgraničenje onih koji su za diktautru kapitala i onih koji su za diktaturu obespravljenih masa protiv te diktature.

Borci za slobodu su već stvoreni na prostoru Balkana. Trebaće samo još malo vremena da oni u samoj praksi počnu organizovano ostvarivati ideju Balkanskog pokreta otpora.

Mir među narodima – rat među klasama!
Balkanskim pokretom otpora!