11. jula ove godine navršava se dvadeset godina od srebreničkog genocida. Tim povodom, Partija rada se oglašava, dosledno svojim stavovima koje je i ranije iznosila:
Genocid je bio organizovan i uperen protiv bošnjačkog naroda, a njegov cilj bio je podela Bosne i Hercegovine od strane velikosrpskih i velikohrvatskih nacionalista.
Svako negiranje ili relativizacija zločina, kao i licitiranje žrtvama je takođe zločin. Ono predstavlja gaženje po žrtvama i kreira klimu u kojoj su novi zločini ponovo mogući. Jasno je da se svako ko negira zločin, hteo ne hteo, već svrstava na stranu nekadašnjih agresora i nacionalističke elite koja u regionalnim opštim previranjima pokušava da, služeći se starim i oprobanim sredstvima, nastavi sa politikom tolerisanja nasilja kroz primetno jačanje nacionalističke retorike. U trenutku kada na Balkanu izbija naglo jačanje klasnih razlika i dolazi do buđenja masa, pokušava se ponovo ubaciti koska kojom su ne tako davno na hiljade ljudi, žena i dece ubijani, silovani i iskorišćeni na najbrutalnije načine kao topovsko meso, dok je nacionalistička elita delila teritorije i ratni plen.
Zaoštravanje borbe imperijalnih sila oko Balkana se koristi za odmeravanje snaga, odnosno služi za pregrupisavanje ovdašnjih režima koji se svrstavaju uz određeni imperijalizam – zapadni ili ruski.
Stoga, revolucionarne organizacije moraju zauzeti jasan stav i internacionalističku poziciju, pogotovo u trenutku kada vlada opšti konsenzus u ignorisanju i negiranju zločina. Taj stav mora biti antinacionalistički, ali i antiimperijalistički. Jedino tako je moguće stati na put falsifikovanju istorije, ratovanju mrtvima i njihovim novim prebrojavanjima i pregrupisavanjima. U ime naše slobode i boljeg života, mrtvi moraju biti mrtvi u ime svih nas koji imamo obavezu da dosledno branimo principe antifašističke borbe i omogućimo prevazilaženje patnje svih naroda. Zato oni u Srbiji koji su ponikli iz četničkog šinjela i zdušno pomagali zločine nad bošnjačkim narodom nemaju pravo da govore o žrtvama i pomirenju, niti to čine iskreno, već pod diktatu svojih gazdi. Zato ni oni koji danas vladaju u BiH pljačkom i na muci bošnjačkog naroda, ne bi smeli nogom kročiti na srebreničko stratište. Pred narodom Srbije, Crne Gore, Hrvatske i BiH stoji istorijska odgovornosti da iznedre snage koje će imati pravo da se poklone svim žrtvama prljavih ratova koji su odneli toliko života. Legitimacija za to je obračun sa sadašnjim režimima, kojima je, pored pljačke, namenjena i uloga transmisije za guranje balkanskih naroda u novo krvoproliće.