Postojeće suprotnosti u jednom društvu moguće je prevazići sintezom koja nadilazi njihova istorijska ograničenja. U jednom periodu je za prevazilaženje nacionalnih suprotnosti među pojedenim balkanskim narodima ta sinteza bila ideja jugoslovenstva. Danas je to ideja balkanskog pokreta optora. Ta ideja mora u sebi sadržati klicu revolucionarnih promjena i ukidanja kapitalističkih odnosa kako bi je obespravljene mase prihvatile. Samom svojom postavkom ova ideja se direktno suprostavlja interesima imperijalista i njihovih marionetskih režima. I ne treba sumnjati da će odgovor na njeno jačanje biti povećana represija koju ce vršiti sve države na Balkanu uz obilatu pomoć stranih imperijalista.
Jačanje ideje o balkanskom pokretu otpora i jačanje samog pokreta može biti ona varnica koji bi još više pomogla rasplamsavanju revolucionarnog otpora u samoj Evropi. Da li je balkanski pokret otpora ona karika koja nedostaje probuđenim evropskim masama da sruše kapitalizam je pitanje na koje se neće dugo čekati odgovor, ili bolje – da li je revolucija u Evropi danas uopšte i moguća bez prethodnog stvaranja balkanskog pokreta otpora? U stvari, evropski, a samim tim i balkanski narodi, stavljeni su pred izbor – ili da idu ka revoluciji, ili će biti gurnuti u još strašnije ratove za koje se imperijalisti ubrzano pripremaju.
Širenje snažne propagande među narodnim masama o potrebi da same upravljaju sopstvenim resursima, o potrebi protjerivanja bankarskih zelenaša, o potrebi odlaska NATO trupa sa Balkana, uz prateće političko raskrinkavanje kolaboracionista, početni je korak tog oslobođenja. Stvaranjem narodog pokreta otpora na Balkanu bi se još više vezale ruke imperijalistima i pospešili revolucionarni procesi u drugim djelovima Evrope, odnosno stvorile se pretpostavke za izbijanje antikapitalističkih revolucija. Partija rada je zbog toga u periodu koji je iza nas isticala, a i danas to čini, sledecu parolu: Balkan balkanskim narodima!
Mase na prostoru bivše Jugoslavije i Balkana su već jednom pokazale da mogu izvesti socijalisitičke revolucije, ukiniti osnove kapitaliastičkog sistema i organizovati društva gjde su najširi slojevi društva (ogromna većina) imala veća prava i bolje socijalne uslove za život nego što je to danas. To će se neminovno ponovo desiti – u drugim uslovima, na višem stupnju i sa još pravednijim društvenim odnosima. Stvaranje revolucionarnog subjekta, širenje svijesti o potrebi rušenja diktature kapitala i vodjenje klasnih bitaka nije samo izraz našeg djelovanja i naših želja. To je zakonitost istorije.
Partija rada poziva najborbenije predstavnike drustva, koji ne pristaju na poniženje, tlačenje, siromaštvo i neslobodu, da stupaju u njene redove.