Centralno i sudbinsko dogadjanje rata na jugoslovenskim prostorima u drugi plan, po prirodi stvari, potiskuje sve druge procese koji se dogadjaju u drustvenom, drzavnom, politickom, ekonomskom i duhovnom bicu tzv. Jugoslavije. To, naravno, ne znaci da su ti procesi zaustavljeni ili odlozeni za vreme poslije rata. Naprotiv, potpuna preokupiranost ratom omogucava da se proces transformacije temeljnog drustvenog odnosa, osnovne ekonomskovlasnicke konstitucije drustva, sistema vrijednosti i ideoloskih paradigmi odvija na mnogo laksi nacin, sa mnogo manje drustvenih potresa i otpora nego sto bi se to, inace, moglo pretpostaviti u uslovima bez rata.
Koje su temeljne karakteristike toga procesa u socijalnoklasnoj stratifikaciji drustva?
Prvo. Izvrsena je potpuna devastacija drustvene svojine, najprije propagiranjem liberalistickog mita o tzv. titularu svojine, a onda i cijelim sistemom politickih i ekonomskih mjera pomocu kojih je izvrsena tzv. reprivatizacija drustvenog kapitala.
Drugo. Za izuzetno kratko vrijeme opljackan je i outdjen akumulirani rad mnogih generacija, te se ogromni drustveni kapital bez ikakvih socijalnih potresa “prelio” u posjed “novokomponovane burzoazije”.
Trece. Najveci dio radnicke klase odvojen je od rada bilo gubljenjem radnih mjesta, bilo svodjenjem nadnica na mjeru prezivljavanja ispod svakoga egzistencijalnog minimuma. Ogromna rezervna armija rada u tzv. Jugoslaviji danas je “na ulici” bez ikakve ekonomske i socijalne perspektive.
Cetvrto. Široka lepeza brojnih srednjih socijalnih slojeva naprosto je zbrisana sa socijalne scene. Samo zahvaljujuci ranijoj dugogodisnjoj sinekuri, solidnom standardu i manje ili vise znatnim zivotnim ustedjevinama, srednja klasa prezivljava, ali ne vise kao funkcionalni segment klasnoslojne stratifikacije drustva, nego kao ona drustvena snaga koja se neumitno pridruzuje ogromnoj radnickoj rezervnoj armiji rada.
Peto. Neprocenjivo veliki drustveni kapital, kao moguca osnova buduceg ekonomskog razvitka zemlje, naprosto je i drzavnim i kriminalnim “kanalima” odseljen iz zemlje bez ikakve nade da ce se bilo kada vratiti u zemlju.
Sesto. U svim svojim bitnim segmentima drustveno je bogatstvo temeljno opljackano, kao sto su opljackane i zivotne ustedjevine gradjana. Jednim slovom, enormna vrijednost minulog rada generacija ljudi “promijenila je vlasnike”.
Sedmo. Prva politicka konzekvencija tzv. reprivatizacije ili pljacke drustvenog bogatstva koja se moze ocekivati bice politicka rekompozicija drustva prema mjeri novouspostavljene burzoaske klase. Drustveno bogatstvo koje ona posjeduje u ovom trenutku jos je zavisnog karaktera.
Njegova je pljacka omogucena politickomafijaskom simbiozom sa postojecim rezimom u tzv. Jugoslaviji, pa je utoliko ekonomska moc nove burzoazije potpuno zavisna od politicke moci aktuelnog rezima i njegovih politickih satelita. Medjutim, nema nikakve sumnje da ce nastupajuce razdoblje biti razdoblje borbe nove burzoazije i za osnovnu politicku moc u drustvu, jer te dvije moci ne mogu duze vrijeme ostati razdvojene ni biti u latentnom sukobu. Stoga, moze se ocekivati da ce nova burzoazija preuzimati postepeno politicku moc od vladajuce naciokratije.
Osmo. Radnistvo Jugoslavije u minulih nekoliko godina moglo je iskusiti sve “blagodeti” jednoga primitivnog kapitalizma paragvajskog tipa. I tek ce ih u punom obimu osjetiti kada se nova burzoazija definitivno i politicki promovise. Zbog toga, radnicku klasu doista ocekuje jedna duga i mracna noc beznadja, gladi, ponizenja, mizernih nadnica itd. Ona je danas vec ideoloski i politicki potpuno obezglavljena, sludjena nacionalistickom ideologijom, kontrolisana medijima, sindikatima, policijom, vojskom i propagandom.
Ona danas na vlastitoj kozi uci sto je kapitalizam!
U vlastitom iskustvu ona ce, takodje, nauciti sto je snaga organizovanog proleterskog otpora i proleterske revolucije!