Pitanje koje se nameće kao nužnost i odgovori koji nas razdvajaju, polarizuju i vode sve oštrijem suprotstavljanju, otvorenim bitkama je – da li možemo prihvatiti moderno ropstvo ili treba pružiti otpor sadašnjim najmoćnijim imeprijama i njihovim savezima koji su prešli crtu od “posrednih” pljačkaša do otvorenih okupatora?
Oni koji pristaju na “pokornu glavu sablja ne siječe”, pod izgovorom da su ovi narodi dosta krvarili i ginuli, ne samo da su saučesnici moderne okupacije, nego direktno nude baš “sopstveni narod” kao roblje i zlikovce za nove ratove po svijetu, da ubijaju žene i djecu; i nude “svoj narod” kao roblje za nove kolonizatorske grabljivice po fabrikama i svemu drugom što zna da zaradi na tim jeftinim robovima; i nude svako parče te “voljene zemlje” tim okupatorima, da je zločinačkom čizmom gaze, uništavaju i odnose sve što se odnijeti može.
Da, NATO, EU, ruski i kineski imperijalisti su savremeni okupatori koji vode ratove preko naroda svijeta ne pitajući za cijenu, a ulozi su sve veći.
Da, predstavnici balkanskih režima su kolaboracionisti – od Vardara pa do Triglava i malo dalje. I tako ih treba tretirati, kao narodne neprijatelje koje treba nemilosrdno uništavati, kao i one koje im služe po svaku cijenu.
Da, i realnost je takva da većina naroda nije još spremna da se suprotstavi, u bilo kom obliku, ne samo kolaboracionistima nego i okupatorima. A o okupatorima im je nametnut mit kao o nekim zaštitnicima koji ih čuvaju od zla, kao da ima većeg od njihovog, kao i da se u njihovim “tvrđavama” bolje živi. A što i jeste donekle istina za ovo drugo, dok traje ta opšta pljačka nad ostalim narodima svijeta. I nema sile koja može zaustaviti taj egzodus naroda ka centrima imperijalne moći (po cijenu novih gasnih dimnjaka) sve dok ne počne taj opšti sukob i krah.
Da, i zakonitosti razvoja kapitalizma su nemilosrdni i davno spoznati do filingarske tačnosti. Krizu finansijskog kapitala kao formi imperijlalizma neminovno vodi danas nastavku Trećeg svjetskog rata koji dobija sve oštrije forme. Gdje je ta kriza ušla u završnu fazu, i gdje imamo dvije opšte povijesne sile – jedne za uspotavaljnjem globalnog totalitarnog poretka i druge, koncentrisane sile opšteg interesa milijade potlačnih.
Mi na Balkanu moramo se opredeliti jer nam vrijeme ističe – da li u kolaboraciju i ropstvo ili u otpor?
Po nama, nema života na ovim prostorima dok se ne protjera NATO čizma i centri “Profiterne” i obračuna se sa njihovim slugama.
Po nama, nema života na ovim prostorima dok se ne spriječi pljačka svih ostalih imperijalističkih grabjivica.
Naš zadatak je da unosimo u mase svijest o potrebi borbe i suprotstavljanju okupaciji i kolaboraciji.
Naš zadatak je da podstičemo na podizanju ciljeva borbe onih koji pružaju i taj parcijalni otpor režimu i nepravdi koju srećemo na svakom koraku.
Naš zadatak je da prednjačimo u borbi za ciljeve koje propagiramo.
Balkan balkanskim narodima!
Balkanskim pokretom optora!